Պատմութիւն Տանն Արծրունեաց

Եւ քանզի նախածանօթ եւ յառաջգիտութեամբ Աստուծոյ, գիտելով զնա թէ այնպէս լինելոց է, անդստին յորորվայնէ մօր իւրոյ ելից զնա իմաստութեամբ հոգւովն։ Վասն որոյ եւ շնորհեաց նմա պատկեր լուսազարդ եւ հասակ փառաց անհամեմատ ի մէջ ամենայն մսեղեաց բանական ազգի. հարթ եւ ուղիղ, վայելուչ եւ պայծառ երեսօք. հեր գլխոյ նորա թխակերպ, գանգուրագեղ գիսաւորութեամբ ուղեբեկ ջոկացեալ ի վերայ սպետափառ ճակատուն յոյժ խուռնախիտ թանձրութեամբ. մրազարդ կամարաձեւ կցուացք յունիցն, եւ բիբք եւ արտեւանունք հանդերձ պտղովք վկայեալք, իբրեւ զշուշան ի հովիտս ծաղկեալ ծաւալին հրաշազարդ յօրինմամբ։ Ունչք երկայնագոյնք եւ վայելչաւորք, լսելիք դիւրալուրք եւ դիւրահաւանք ի բարիս եւ պայծառք լուսահրաշ նմանեալ գունով։ Շրթունք նորա իբրեւ զլար կարմիր, ատամունք նորա հուպ առ միմեանս, զտեալք յաղտոյ։ Տէգք մորուաց նորա զօրէն մանուշակի ծաղկեալք ի վերայ գունագեղ այտից՝ ի կերպս զուարթնոց տեսողացն զնա ցուցանէր։ Եւ յիրաւի այսպիսիք նմա շնորհազարդ փառաց պարգեւք ի վերուստ. վասն զի նա ըստ նմանութեանն Յովսիայ թագաւորեալ նորոյ Իսրայէլի՝ վերագոյն քան զնա լրացոյց զկարգս եկեղեցւոյ սրբոյ։ Ուստի եւ յոյժ սիրելի էր ինձ յայսմ ժամանակի առնուլ ի հնդկայինն աշխարհէ եւ ի Տպազ քաղաքէ, մանաւանդ թէ ի քարկոփչացն, եւ յԱղէբասարացւոց եւ Թէբէացւոց վաճառուց զոսկետեսակն տպազիովն, եւ շարամանել ի թագի նորա յաւուրս թագի զբօսանաց, մանաւանդ յորժամ ի փրկական պասեք տէրունական տօնիցն իբրեւ զփեսայ յառագաստէ ծագիւր ըստ նմանութեանն արուսեկին. ուստի եւ ի գունագոյն ականցն հիւսելոց մարգարտախուռն զարդուցն ի գլուխս եւ ի լանջս եւ ի գաւակս երիվարին խրոխտացելոյ ճաճանչք լուսոյ ճառագայթէին. այլ եւ ի հոսանս հրաձգութեանցն առաջի նորա եւ ի կայթմունս թնդականացն եւ ի հնչմունս փողոցն առ հասարակ դղրդեալ բիւր բիւրոց մարդկան, ամենայն ակն զնա բաղձայր տեսանել, ուստի եւ ամենայն հոգիք աղաղակէին «Տէր, կեցո զթագաւորն եւ լուր մեզե. եւ արդարեւ արժանի էր օծեալն Աստուծոյ եւ բարձրն քան զամենայն թագաւորս երկրի՝ այսպիսի եւ ի վեր քան զսոյնս գովութեանց։

Վասն զի նա խաղաղութեան եւ շինութեան առիթ։ Նա աւազակաց խանձող եւ հերքիչ։ Նա իրաւանց եւ դատաստանաց արդարով կշռիչ։ Նա ամբարտաւանից բարձրաթռիչ թեւոցն հարթող։ Նա որջացելոց բազմաց ի բարձրաբերձ ամրոցաց ստորիջոյց։ Նա ապստամբաց անզերծանելի ծուղակ։ Նա գաղտնի նենգութեանց թշնամեաց նախատեսող եւ կարթ կորզիչ։ Նա սիրելեաց եւ կամարարաց իւրոց անծախ պարգեւ, այլ եւ անուշահոտ բուրաստան, լի համապայծառ ծաղկովք։ Նա տան իւրում կանաչատունկ ոսկեսաղարթ, լի աստուածայորդոր սիրով եւ բերկրաբեր աւետիք։ Նա որդւոց իւրոց կրթարան բարեաց եւ մշտաբուղխ աղբիւր իմաստից։ Նա ամենայն արուեստականաց դռնբաց եւ անվրէպ քանոն։ Նա բռնաւորաց սպառնալեաց բքաբեր, եւ ահարկու հողմոցն ընդդիմակաց լեառն բարձր եւ անդրդուելի վէմ։ Նա խարդախող եւ կարծեցուցիչ հրովարտակաց եւ պատգամաց այլազգեաց յղելոց առ նա հուր ծախիչ։ Նա ի սիրտս բռնաւորաց Բաբելացւոց, Մարաց եւ Պարսից, Յունաց եւ բարբարոսաց հրացեալ եւ յարաշարժ բեւեռ։ Նա հարցափորձօղ իմաստնոց խորք ծովու կամ բարձրութիւնք երկնից որ անհասն է։ Նա յոսկեզարդ գահոյսն ուրախութեանց բազմեալ նազելի ճոխութեամբ իբրեւ զառիւծ զօրաւոր հաւատովք աճեցեալ ի փառս տեառն։ Նա ի սենեակս ոսկեզարդս երեկօթիցն քաղցրանինջ քնով ղուղեալ իբրեւ զվիշապ, եւ ահ հզօր զօրութեան նորա շրջապատեալ զբոլոր Հայաստանեօքս՝ իբրեւ զպարիսպ պղնձի անմերձենալի պահէր յերկիւղէ եւ ի գաղտաձիգ նետից թշնամեաց։ Նա ի ի վերայ դրացեաց իւրոց եւ իւրոց հնազանդելոց հովանի ամրապահեստ, եւ արագ…։