Իսկ
զկնի
բառնալոյ
սգոյն
մեծի՝
խաղաղացուցանէ
թագաւորն
զաշխարհն
ի
մրմռեալ
պատերազմացն
Պարսից
եւ
Սեւորդւոցն
Հագարու
որ
զկողմամբք
լերանցն։
Ընդ
այնր
ժամանակս
դեռ
եւս
բռնակալութեամբ
տիրէր
Պարսից
եւ
Հայոց
Յուսփ
որդին
Ապուսաճայ,
որ
ոչ
կարացեալ
հանդուրժել
քաջութեան
եւ
իմաստութեանն
արքայի,
թողեալ
զգազանաբարոյ
գործս
չարութեան՝
դառնայ
ի
խաղաղութիւն
եւ
ի
սէր
կատարման.
եւ
տայ
ի
ձեռն
արքայի
զաշխարհս
Հայոց
եւ
Վրաց,
եւ
ուխտ
խաղաղութեան
եդեալ
գնայ
յերկիրն
Պարսից։
Եւ
մինչդեռ
կամէր
զբօսնուլ
ի
կարծեալն
իւրումն
խաղաղութեան՝
վաղվաղակի
գան
առ
նա
հրեշտակք
արքունի,
հրաման
տալով
զի
երթեալ
տայցէ
պատերազմ
ընդ
հարաւային
զօրացն,
որք
ելեալ
էին
ի
վերայ
Բաբելովնի
եւ
սահմանաց
նորա։
Եւ
նորա
գնացեալ
անթիւ
բազմութեամբ
զօրու՝
թողու
ոստիկան
Պարսից
զմի
յիւրոց
հոմանեաց,
որում
անուն
էր
Փէթք.
եւ
ինքն
հասեալ
ի
դուռն
արքունի՝
առնու
եւ
անտի
եւս
զօրս
բազումս
յօգնականութիւն.
եւ
գան
պատահեն
միմեանց
յՈսիտ
աշխարհի,
եւ
ի
ճակատելն
գունդ
առ
գունդ՝
հարկանին
իսպառ
զօրքն
Յուսփայ,
ձերբակալ
արարեալ
եւ
զինքն.
եւ
զկնի
սակաւ
ժամանակի
սպանանի,
ոչ
գիտեմ
ո՛րպիսում
պատահեալ
վիճակի
մահու։