ՍԻՐՈՅ
ԱՂԲԻՒՐ
Ահա՜
կու
գամ
երջանկութեան
ակերէն.
Արիւնըս
դեռ
երազօրէն
կը
հեւայ,
Ու
արցունքներ
արտեւանունքս
կ’այրեն։
Աղբի՜ւր,
աղբի՜ւր,
ինչ
հըրճուանքով
տենդագին
Երկարեցի
թշուառ
շրթնե՛րըս
ակիդ ,
Ու
ի՜նչ
սիրով
ըմպեցի
ջո՛ւրըդ
անգին։
Ոհ ,
կ’ուզէի
մընալ
յաւէտ
ակիդ
քով ,
Նիհար
ճակատս
կռթնցընել
քու
քարիդ ,
Թաղուիլ
ջուրիդ
երջանկութեա՜ն
պատանքով։
Ու
կ’ուզէի
հալիլ
կուրծքիդ
մէջ
անհետ ,
Լոյծ
մարմնոյդ
մէջ
կաթի՜լ
մ’ըլլալ,
կէ՜տ
մ’ըլլալ ,
Երգե՜լ,
հեւա՜լ ,
քեզի
նըման,
քեզի
հետ։
Ի՜նչ
մոգութիւն
կար
մարմինիդ
մէջ
համակ ,
Ի՜նչ
կ’ըսէին
ալիքներըդ
վազելով ,
Ու
ի՜նչ
հըմայք
կար
փրփուրիդ
մէջ
ճերմակ։
Շրթունքըս
դե՜ռ
քեզ
կը
փնտռեն
տենդագին.
Ու
հրատապ
այտերէս
վար
մեղմօրէն
Դողդըղալով
կը
սահի
ցօ՛ղը
կեանքին…։
Ահա
կու
գամ
երջանկութեան
ակերէն…։
1908