Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ՃԻՇԴ ՍԷՐԸ
       Ճիշդ սէրն ա՛յն է որ չես ըսեր
Բարեկամիդ ու թշնամուդ
Կը մարես քու յետին լոյսեր
Ու կ’ամփոփուիս սրտիդ մէջ մութ…։
       Ճիշդ սէրն ա՛յն է որ չես ըսեր
Վճիտ կերպով դուն քո՛ւ հոգուդ՝
Չես գիտեր դեռ ի՞նչ է քու սէր ,
Երանութի՞ւն թէ վիշտ անգութ…։
       Ճիշդ սէրն ա՛յն է որ չես ըսեր
Հոգեհատոր քու սիրելւոյդ ,
Ու լալըդ ո՛չ ոք չի լսեր ,
Համոզուած ես չի սիրելուդ…։
       Ճիշդ սէրն ա՛յն է… Ախ մի ըսեր
Շիրիմիդ մէջ զայն Աստըծուդ…
Հոն կ’օրօրեն քեզ հին յոյսեր
Ու կը հաւատաս դեռ սիրելուդ…։
       ***
       Փակեր ես փեղկըդ մեկուսի՝
Մաղձըդ սրտիդ մէջ կը հոսի.
Բա՛ց, դո՜ւրս հոսի, վէրքըդ լա՜յն է
Ո՛չ, կը փակուիս, Սեւ սէրն ա՛յն է։
       Առանց հաշուի, առանց յոյսի
Կը ճամբորդես առանց լոյսի՝
Ուղիդ տարտամ ու երկայն է
Բայց դուն կ’երթաս… Ճիշդ սէրն ա՛յն է։
       Արիւնելով տարակոյսի
Փուշէն՝ կ’երթաս հետքէն կոյսի
Այդ ճամբուն ծայր մահդ է , կա՛յնէ…
Բայց դուն կ’երթաս… Որբ սէրն այն է։
       Տապանիդ վրայ ծըլող բոյսին
Մի՛ պատմեր սէրըդ անյոյսի ,
Կը կոխոտեն զայն ունայն է ,
Պահէ քու մէջ… Ճիշդ սէրն ա՛յն է։
       Լօզան, 1911