Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)

Բաժին

Նահատակ հեղինակներ Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն

Թեմա

ԱՄԷՆՈՒՆ ՊԷՍ
       Մերիններուն
       Գեղեցիկ էր , — կ’ուզէր ըլլա՜լ։
Հըրաշակերտ մարմին մ’ունէր ,
Աղուո՜ր էին իր աչերն ալ ,
Մի՛այն… Մօրը շա՜տ կը նմանէր։
       Աշխոյժ, գործօ՜ն ու յարատե՜ւ ,
Շատ պարկեշտ էր ու շատ ալ հեզ.
Հիմնապէս լո՛ւրջ, կ’ուզէր թեթե՜ւ
Ըլլալ քիչ մը… Ամէնուն պէս։
       Մայրը «անմի՛տ » կ’ըսէր իրեն ,
—Խե՜ղճը քիչ մը շա՜տ էր հլու, —
Ինչե՜ր կ’անցնէր սրտին խորէն՝
Բայց կը քաշուէր միշտ ըսելու։
       Հոգին չ’զգար թերեւըս սէր ,
Բայց սենեակին մէջ ներքնապէս
Գիշերն իր սի՛րտը… Կը մսէր ,
Կ’ուզէր ընել… Ամէնուն պէս։
       Կուրծքը կեանքոտ, սիրտը տրոփուն ,
Հետեւեցաւ պարկեշտօրէն
Իր սիրական մօրը ճամբուն ,
—Խելօք էրիկ մ’ընտրեց իրեն։
       Իրարու շա՜տ բաներ ըսին՝
Քիչ մը հինցած , — բայց սիրակէ՜զ։
Շրթունքնին ալ մէկը միւսին
Մօտեցուցին… Ամէնուն պէս։
       Ու ճըւալէն տըղան ծընաւ.
Մնաք բարո՜վ համբո՜յր ու սէր.
Մի՛շտ տանջըւիլ, չի հրճուիլ բնաւ ,
Ասանկ բանի չէր սպասեր։
       Ձանձրոյթն իրեն սիրտը խոցեց.
Կեանքէն յոգներ էր պարզապէս.
Խեղճը աչերն օր մը գոցեց
Ու չի բացա՜ւ… Ամէնուն պէս։
       Լօզան, [1912]