ՍԷՐՈ՜Վ ,
ՍԷՐՈ՜Վ…
Սէրո՜վ,
սէրո՜վ
խոցեցիր
զիս,
Սիրտըս
սէրո՜վ
խոցեցիր.
Սիրտըս
ջահիլ,
վարդի՜
պէս
բաց,
Դագաղի՜
պէս
գոցեցիր…։
Դուն
քաղցրութեամբ
խոցեցիր
զիս
Սիրտըս
սէրո՜վ
լափեցիր ,
Սիրտըս
ջահիլ,
վարդի՜
պէս
բաց ,
Մէկ
համբոյրով
խաբեցիր…։
Երգո՜վ,
վէրքո՜վ
օրրեցիր
զիս ,
Սրտիս
տատա՜սկ
ցանեցիր ,
Ջահիլ
սրտիս
վարդերը
բաց
Հովին
տուիր
ցանուցիր…։
Երանութեա՜մբ
լացուցիր
զիս ,
Սրտիս
դրախտներ
ցուցուցիր ,
Սիրտըս
ջահիլ,
վարդի
պէս
բաց ,
Ջահի՛
մը
պէս
լուսցուցիր…։
Ըսէ՛,
միթէ՞
կրնայ
ըլլալ
Որ
մեռնի
սէրն
անձանձիր ,
Սիրտըս
ջահիլ
չի՛
կրնար
լալ ,
Սիրտս
կրակէն
ցամքեցիր…։
Արգիլեցիր
մուտքն
ինձ
հոգուդ ,
Սրտիդ
փեղկն
ինձ
գոցեցիր .
Լռելն՝
անգո՜ւթ,
լա՜լն՝
անօգո՜ւտ ,
Շուարեր
եմ
մտացի՜ր…։
Ա՜յ,
ի՜նչ
ընեմ
ես
այս
կեանքով ,
Սրտէս
վարդեր
փետտեցիր ,
Ու
կը
խլեմ
ես
ի՛մ
ձեռքով
Կոկոններն
որ
ձգեցիր…։
Ա՜լ
փակեր
եմ
հոգիս
անլաց
Իմ
խաւարիս
մէջ
անծի՜ր ,
Բայց
անուրջիս
դռներն
են
բաց
Մի
անգամ
եկ
ու
անցիր…։
Սէրո՜վ,
սէրո՜վ
խոցեցիր
զիս ,
Սիրտըս
սէրո՜վ
խոցեցիր ,
Սիրտըս
ջահի՜լ,
վարդի
պէս
բաց ,
Դագաղի
պէս
գոցեցիր…։
[1910]