Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)

Բաժին

Նահատակ հեղինակներ Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն

Թեմա

ՍԿԵՊՏԻԿ
       Գիտե՞ս որ թռչնիկն է՛ն անուշ կ’երգէ,
Այն որ ծնունդն է առաջին գարնան.
Դեռ իր շուրջ ամէն բան խինդ ու երգ է,
Թիթեռ ու ծաղիկ դեռ պա՜ր կը դառնան…։
       Այն՝ նոր թռչնիկին գարունն առջի ,
Կ’երգէ, սիրահար կը դառնայ գարնան.
Յետոյ ամէն բան քիչ֊քիչ կը սառչի ,
Տերեւներն հազար փոշի կը դառնան…։
       Ուրեմըն սո՛ւտ էր կարմիր վարդը նուրբ ,
Գարունը սո՛ւտ էր, սո՛ւտ էր փոսուռան .
Սո՛ւտ էին սիրոյ սարսուռները սուրբ ,
Սարէն սուլելո՜վ սառեր կը սուրան…։
       Գիտե՞ս որ թռչնիկն է՛ն տըխուր կ’երգէ ,
Այն որ մօտիկ է իր վերջին գարնան.
Դեռ իր շուրջ ամէն բան խինդ ու երգ է ,
Բայց, գիտէ՛, շուտով մոխիր կը դառնան…։
       —Դուն ալ նո՜ր գարնան նըման ինձ կու գաս ,
Ծիլ ծոցըդ օծուն՝ ծաղիկով լեցուն.
Այս քանի՞երորդ անգամն է կու գաս ,
Բայց ես կը սիրեմ ժըպիտըդ ցնծուն…։
       Եկո՜ւր, ես խաբուի՜լ կ’ուզեմ գիտնալով ,
Քանինե՜ր եկան ու գացին անտես ,
Բայց դե՜ռ կը սիրեմ գինովնալ սուտով ,
Փա՜ռքդ երգել կ’ուզեմ թռչուններու պէս…։
       Գիտե՞ս որ քերթողն է՛ն տխուր կ’երգէ ,
Այն որ չը հաւտար սիրոյ ու գարնան.
Դեռ իր շուրջ ամէն բան խինդ ու երգ է ,
Բայց, գիտէ՛, շուտով մոխիր կը դառնան…։
       1913