ԱՍՊԵՏԻՆ
ԵՐԳԸ
Ճերմակ
ձին
է
թամբեր,
տեսէք ,
Ոսկի
թամբին
վրայ
կանգնած
սէգ
Լռին
կ’երթայ
ասպետն,
ըսէք ,
Ասպետը
սէգ
դէպ
ո՞ւր
կ’երթայ…։
Կը
խրոխտայ
վէս
ձին՝
կոյսի
պէս.
Արշալոյս
է,
ծաղկի
հանդէս.
Հազար
թռչներ
կ’երգեն
անտես.
Ասպետն,
ըսէք,
դէպ
ո՞ւր
կ’երթայ…։
Հետեւորդներն
ո՞ւր
են
աղուոր ,
Ռազմի՞
կ’երթայ
ան
ահաւոր.
Ո՛չ,
իր
սրտէն
ի
վիրաւոր ,
Ասպետն,
ըսէք,
դէպ
ո՞ւր
կ’երթայ։
Ահա
հասաւ
ժայռին
գագաթ ,
Դէմքը
ծածկեց
ձեռքով
երկաթ ,
Խոյացաւ
վար
ձին
խանդակաթ ,
Ասպետը
սէգ՝
մահուա՜ն
կ’երթայ…։
1911