Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԱՅԴ ԳԻՇԵՐԸ
       Ո՜վ մոռցնել պիտի տար այդ գիշերն հիւանդոտ,
Զոր հեռաւոր կղզիի մը ափերուն վրայ թաղեցի.
Ահա՜ աչքիս առջեւն է, կը տեսնեմ մո՛ւթը տենդոտ ,
Ծովափը լերկ ու ծերուկ եղրեւանին փողոցի։
       Ու ո՜վ ըսաւ այդ կընոջ , որ այդ պահուն, մինա՛կ, հոտ ,
Իր բեհեզին մէջ ճերմակ, ձեռքերն կուրծքին խաչացի ,
Հեկեկալով առջեւէս տանէր ստուերն իր կըթոտ,
Վայրա՛գօրէն մելանուշ ու տրտմօրէն կանացի…։
       Անկէ ի վեր որքա՜ն խինդ, որքա՜ն ժըպիտ ու քրքիջ.
Սիրոյ, կիրքի ի՜նչ յայրատ պատարագներ անպատում.
Ու քանի՜ կին իրենց բիւր հրաշքներո՜վը մոգիչ։
       Բայց ան հո՛ն է, կուրծքիս տակ, լացող կի՛նը անխնայ ,
Հեկեկալով ան յանկարծ կ’անցնի մութին մէջ տրտում.
Ու մութն հո՛ն է, կուրծքիս տակ, որ կը լայննա՜յ, կը լայննայ…։
       Ո՜վ մոռցնել պիտի տար ինձ այդ գիշերն հիւանդոտ…։
       [1908]