Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)

Բաժին

Նահատակ հեղինակներ Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն

Թեմա

ԲՈ՜ՅՐԸ
       Կը բարձրանայ բո՜յր մը աղուոր,
Գաղջ բոյրը կո՜յս մարմինիդ.
Բո՜յրը խունկի պէս միամիտ
Ու մեղքի պէս՝ մեղաւոր…։
       Ուսկէ՞ կու գայ բոյրը մարմնիդ
Բի՜ւր տենչերով բեղմնաւոր ,
Դաւադրութեա՜ն պէս ահաւոր ,
Աղօթքի պէս՝ միամի՜տ…։
       Կը բարձրանայ բո՜յր մը աղուոր
Գինովցընող ու բարի.
Միսթիք ա՜մպ մ’է, որ կը փարի
Քեզ՝ քաղցրօրէ՜ն մեղաւոր…։
       Գիտե՜մ, կը զգա՛մ, բոյրըդ գինով՝
Ծա՜լ֊ծա՜լ ցրուած ծամերէն ,
Մատիդ ծիրա՜ն, ծի՜ւր ծայրերէն
Կը ծորի բո՜յրըդ գինով
       Բայց ուսկէ՞ց է բոյրըդ ահեղ.
Սեւ աչէ՞դ՝ սե՛ւ վարդի պէս ,
Սեւ թարթիչէ՞դ՝ սե՛ւ կարթի պէս ,
Մութ յօնքերուդ տակ աղեղ…։
       Ուսկէ՞ կու գայ բոյրըդ բարի
Որ կը բուրէ մարմինէդ.
Կարմիր, դողդոջ, նուրբ շրթունքէ՞դ
Որ համբոյրին կ’երկարի…։
       Ուսկէ՞ց է բոյրդ ալ մեղաւոր ,
Լա՜յն վարդի պէս կուրծքէ՞դ բաց ,
Ուր կը կարմրի հետքը դեռ թա՜ց
Համբոյրի մը բեղմնաւոր…։
       Չա՜ր ու բարի, գինո՜վ ու կոյս ,
Կը շնչե՜մ այդ բոյրըդ խա՛ռն.
Մի՛ զըլանար համբոյրըդ դա՛ռն
Սիրակարօ՜տ իմ հոգւոյս…։
       Կեցի՛ր, կեցի՛ր, ա՛խ, ո՞ւր կ’երթաս ,
Շրթներըս քե՛զ կը հեւան.
Ըսէ՛, Սիրո՞յ, Մեղքի՞ , Մահուա՞ն
Ինձ հըրաւէր կը կարդաս…։
       Կը բարձրանայ բոյր մը աղուոր
Իմ հո՛գւոյս մէջ . բա՜ց ինձ , բա՜ց
Կարմիր շրթներդ՝ վարդի պէս թաց
Ու մեղքի՛ պէս մեղաւոր…։
       Լօզան, [1912]