Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԼՈՒՍՆԱԿ ԼՈՅՍՈՎ
       Սա ծառին տակ բազկատարած
Մարմար լի՛ճ կայ լայնատարած ,
Լուսնակ լոյսով լեզու առած
Քարեր հեքիաթ մը կը խօսին…։
       Ասպետ մ’ամէն վերջալոյսին
Ջուրին հոգւոյ հետ միասին
Հոն կը ձօնէր սիրած կոյսին,
Քարերն արիւն կիրք կը հոսին…։
       Քարացեր էր Սիրոյ Արքան ,
Ինչո՞ւ կու լաս, լուռ սիրական ,
Ես գիտեմ սէր մ’ահաւոր քան
Ա՛յն որ քարերը կը խօսին…։
       Սէրն անոնց որ տարիներով
Կ’ապրին անխօս՝ դողդոջ յոյսո՜վ ,
Յուսալով որ լուսնակ լոյսով
Իրենց քարերն օր մը խօսին։
       1911