ԱՆԿԱՐԵԼԻ
ՍԷՐ
Ես
այգերով
ու
ցայգերով
Յաճախ
մենակ
կ’անրջեմ ,
Անհնարին ,
երկնագորով
Սէր
մը
որուն
տէրը
չեմ…։
Այրող
աչքերս
քուն
չունին ,
Կը
տեսնեմ
մերթ
մէգի
պէս
Զոյգ
մը
աչեր
որ
գոյն
չունին ,
Բայց
կը
սպանեն
տէգի
պէս…։
Դղեակի
մէջ
իշխանուհի
Աստուածներու
արիւնէն.
Անկարելի՜,
խե՜նթ ,
ամեհի՜
Համբոյրներ,
որ
արիւնեն…։
Կ’ուզեմ
մեռնիլ
դիւցազնային
Սիրոյ
մ’համար
աղջըկայ ,
Յետոյ
աչերս
վար
կը
նային՝
Ո՞ւր
է
այն
Սէրն ,
ա՜խ ,
չըկա՛յ…։
1911