ՏՐՏՈ՜ՒՄ
ՈԳԻ…
(Սիրերգ)
Թափառամոլ
ճամբուս
վըրայ
քերթողի…
Տրտո՜ւմ
Ոգի,
ահա
դարձեալ
գըտայ
քեզ ,
Հո՛ն
ուր
քեզի
օր
մը
մինա՛կ
ես
թողի ,
Քարին
վրայ,
աղբիւրին
մօտ,
կը
յիշե՞ս։
Մեր
հրաժեշտի
օրէն
ի
վեր
դուն
այսպէ՜ս
Հեռուն
յառած
մութ
աչերդ
սեւածիր՝
Սպասեցիր
ճամբուս
վրայ
տրտմապէս ,
Ու
արցունքիդ
լռիկ
ե՜րգը
միշտ
լացիր։
Ես
հեռացա՜յ
տարտամին
մէջ
խօլաբար ,
Իմ
երազիս
ճամբաներէն
անդադրում ,
Գիշերներու
հովին
նման
խօլաբար ,
Վերջալոյսի՜
թռչուններուն
պէս
տրտում։
Ու
վազեցի
—
անուրջներու
ուխտաւոր
—
Թաւշին
վրայ
կեանքի
ծիծղուն
մարմանդին .
Ու
վէրքերուս
ծաղիկները
ախտաւոր
Տարի
մինչեւ
հորիզոնները
մութին։
Ես
խոյացայ
նուիրումէ՛ս
տենդահար՝
Հո՛ն
ուր
նիհար
ճառագայթ
մը
կայ
լոյսի ,
Հո՛ն
ուր
սիրոյ
վըտիտ
երգ
մը
կը
դողար ,
Հո՛ն
ուր
դողդոջ
ծիածան
մը
կար
յոյսի…։
Ու
թեւաբեկ
ահա
քեզի
կը
դառնամ
Երջանկութեան
ճամբաներէն
յետադարձ ,
Տրտո՛ւմ
Ոգի,
հոգւոյս
միակ
բարեկամ ,
Դուն
իրակա՛ն,
դուն
ճշմարի՛տ,
դուն
անդա՛րձ։
Ձեռքերուս
մէ՛ջ
դիր
ձեռքերըդ
մահաթոյր ,
Ու
հողեղէն
շրթունքները՛դ
շրթունքիս ,
Երակներուս
մէջ՝
քու
շունչըդ
տրտմաբոյր ,
Արցունքներուդ
բիւրեղին
մէջ՝
իմ
հոգիս…։
Տրտո՜ւմ
Ոգի,
թեւըդ
թեւիս
գալարո՜ւն ,
Համբոյրի
մը
անհունին
մէջ
սըգաւէտ ,
Մեր
ցաւերուն,
արցունքներուն ,
վէրքերուն
Պատարագը
պիտի
տօնենք
քեզի
հետ…։
1908