ՏՐՏՈ՜ՒՄ 
  
   ՈԳԻ… 
 
       
  
   (Սիրերգ) 
 
       
  
   Թափառամոլ 
  
   ճամբուս 
  
   վըրայ 
  
   քերթողի… 
 
  
  
   Տրտո՜ւմ 
  
   Ոգի, 
  
   ահա 
  
   դարձեալ 
  
   գըտայ 
  
   քեզ , 
 
  
  
   Հո՛ն 
  
   ուր 
  
   քեզի 
  
   օր 
  
   մը 
  
   մինա՛կ 
  
   ես 
  
   թողի , 
 
  
  
   Քարին 
  
   վրայ, 
  
   աղբիւրին 
  
   մօտ, 
  
   կը 
  
   յիշե՞ս։ 
 
       
  
   Մեր 
  
   հրաժեշտի 
  
   օրէն 
  
   ի 
  
   վեր 
  
   դուն 
  
   այսպէ՜ս 
 
  
  
   Հեռուն 
  
   յառած 
  
   մութ 
  
   աչերդ 
  
   սեւածիր՝ 
 
  
  
   Սպասեցիր 
  
   ճամբուս 
  
   վրայ 
  
   տրտմապէս , 
 
  
  
   Ու 
  
   արցունքիդ 
  
   լռիկ 
  
   ե՜րգը 
  
   միշտ 
  
   լացիր։ 
 
       
  
   Ես 
  
   հեռացա՜յ 
  
   տարտամին 
  
   մէջ 
  
   խօլաբար , 
 
  
  
   Իմ 
  
   երազիս 
  
   ճամբաներէն 
  
   անդադրում , 
 
  
  
   Գիշերներու 
  
   հովին 
  
   նման 
  
   խօլաբար , 
 
  
  
   Վերջալոյսի՜ 
  
   թռչուններուն 
  
   պէս 
  
   տրտում։ 
 
       
  
   Ու 
  
   վազեցի 
  
   — 
  
   անուրջներու 
  
   ուխտաւոր 
  
   — 
 
  
  
   Թաւշին 
  
   վրայ 
  
   կեանքի 
  
   ծիծղուն 
  
   մարմանդին . 
 
  
  
   Ու 
  
   վէրքերուս 
  
   ծաղիկները 
  
   ախտաւոր 
 
  
  
   Տարի 
  
   մինչեւ 
  
   հորիզոնները 
  
   մութին։ 
 
       
  
   Ես 
  
   խոյացայ 
  
   նուիրումէ՛ս 
  
   տենդահար՝ 
 
  
  
   Հո՛ն 
  
   ուր 
  
   նիհար 
  
   ճառագայթ 
  
   մը 
  
   կայ 
  
   լոյսի , 
 
  
  
   Հո՛ն 
  
   ուր 
  
   սիրոյ 
  
   վըտիտ 
  
   երգ 
  
   մը 
  
   կը 
  
   դողար , 
 
  
  
   Հո՛ն 
  
   ուր 
  
   դողդոջ 
  
   ծիածան 
  
   մը 
  
   կար 
  
   յոյսի…։ 
 
       
  
   Ու 
  
   թեւաբեկ 
  
   ահա 
  
   քեզի 
  
   կը 
  
   դառնամ 
 
  
  
   Երջանկութեան 
  
   ճամբաներէն 
  
   յետադարձ , 
 
  
  
   Տրտո՛ւմ 
  
   Ոգի, 
  
   հոգւոյս 
  
   միակ 
  
   բարեկամ , 
 
  
  
   Դուն 
  
   իրակա՛ն, 
  
   դուն 
  
   ճշմարի՛տ, 
  
   դուն 
  
   անդա՛րձ։ 
 
       
  
   Ձեռքերուս 
  
   մէ՛ջ 
  
   դիր 
  
   ձեռքերըդ 
  
   մահաթոյր , 
 
  
  
   Ու 
  
   հողեղէն 
  
   շրթունքները՛դ 
  
   շրթունքիս , 
 
  
  
   Երակներուս 
  
   մէջ՝ 
  
   քու 
  
   շունչըդ 
  
   տրտմաբոյր , 
 
  
  
   Արցունքներուդ 
  
   բիւրեղին 
  
   մէջ՝ 
  
   իմ 
  
   հոգիս…։ 
 
       
  
   Տրտո՜ւմ 
  
   Ոգի, 
  
   թեւըդ 
  
   թեւիս 
  
   գալարո՜ւն , 
 
  
  
   Համբոյրի 
  
   մը 
  
   անհունին 
  
   մէջ 
  
   սըգաւէտ , 
 
  
  
   Մեր 
  
   ցաւերուն, 
  
   արցունքներուն , 
  
   վէրքերուն 
 
  
  
   Պատարագը 
  
   պիտի 
  
   տօնենք 
  
   քեզի 
  
   հետ…։ 
 
       
  
   1908