Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԶՂՋՈՒՄ
       Երէկ գիշեր հեշտանքի պատարագէ մը վերջ յոյլ
Կը դիտէի յափրացած սրունքներուդ գիծը թոյլ ,
Կը դիտէի սեղանիդ իրերն ամէն ցիրուցան ,
Ժանեակ, սրուակ ու մեռած մազի խուրձեր ալ դեղձան։
       Սենեակը ցուրտ էր ու մութ, դուրսը հովն էր տրտմնասոյլ .
Նուիրումէս յոգնաբեկ՝ երազանքի մը մէջ ծոյլ՝
Զգացի որ տրտմօրէն մտածումնե՛րըս անձայն
Պահ մը ձիւնէ անդրիիդ ողորկ ձեւէն հեռացան։
       Կը խորհէի թէ ինչ որ մենք Անմահ Սէր կ’անուանենք ,
Մութ կիրքերու յագեցման պարզ նախաբա՛նը չէ՞ր նենգ.
Ու զարդերէն մերկացուած Կինը անարգ Էգը չէ՞ր…։
       Այսօր դարձեալ տեսայ քեզ ու հակեցի իմ աչքեր ,
Ա՜յնքան վսեմ էիր դուն աստուածութեանդ մէջ շըքեղ ,
Ու ա՛յնքան վատ էի ես խորհուրդներուս մէջ տըգեղ,
       Երէկ գիշեր հաճոյքի պատարագէ մը վերջ յոյլ…։
       [1908]