Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)

Բաժին

Նահատակ հեղինակներ Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն

Թեմա

ՁԻՒՆԻՆ
       Սրտէս ջահեր վառեցի
Խաւարն եկաւ խափանեց ,
Սրտէս վարդեր ծլցուցի
Ձիւնը եկաւ պատանքեց…
       Հպարտ հոգւոյս մէջ տղու՝
Անմա՜հ ըլլալ կարծեցի ,
Գարնան երկնին տակ աղո՜ւ
Ես սիրեցի՜ ու լացի՜…։
       Երգը մեռաւ շրթներուս.
Միայն մա՜հ կայ , կաղկանձի՜ւն.
Ներէ՛ ծաղկող ծիլերուս ,
Ճերմակ Ոչինչ, ճերմա՜կ Ձիւն…։
       Ներէ՛ սրտիս իմ անահ ,
Անուրջներո՜ւս վաղանցիկ.
Ճերմա՜կ Աստուած, ճերմա՜կ Մահ ,
Զի դո՛ւ ես լոկ գեղեցիկ…։
       Կը մեռնին սէր ու ժպիտ ,
Զի դո՛ւ ես լոկ իրական.
Կեանքը քրքի՜ջ մ’է հտպիտ ,
Ու դո՛ւ ես լոկ տիրական…։
       Հաւատացի՜ վարդերուն ,
Համբոյրներո՜ւն կանացի .
Սիրոյ Հի՜ն հի՜ն դարերուն
Աստուա՛ծն ըլլալ կարծեցի…
       Կարծեցի գաղջ հո՜վն ըլլալ ,
Հովի՜ւն ըլլալ սիրերգակ ,
Աստղերուն բոցը գողնալ ,
Ըլլալ անմահ արեգակ…։
       Բայց սա՛ռ լեզուովդ ինձ կ’ըսես
Թէ արեւներ կը սառչին…
Ապա մարդուն սիրտը վէս
Խաւարտչին կէտ մ’է չնչին…։
       Համբոյրը գէ՜ջ, սէրն անշէ՜ջ ,
Պէտք է մոռնալ ամէ՛նն ալ .
Փակել աչերս Մահուանդ մէջ
Անհունիդ մէջ անհուննա՜լ…։
       1909