ՉԸ
ՀԱՍԿՑՈՒԱ՜Ծ…
Չը
հասկցուած
երգի
կմախք
մ’է
հոգիս
Աններդաշնա՜կ,
գալարուո՜ղ
ճիչ
մը
վայրի…։
Դո՜ւն
ապառա՜ժը
չես
ճանչնար
իմ
սուգիս ,
Ու
աչքերուդ
ե՛րգը
կ’երգես
ինձ
բարի։
Ու
երբ
զուա՛րթ
ամէն
բանի
կը
ժպտիս ,
Ես
կը
փակեմ
կոպն
աչերուս
որ
կ’այրի՝
Թափառելո՛ւ
համար
մութին
մէջ
սրտիս ,
Ուր
երկիւղած
արհաւի՛րքն
է
քարայրի։
Դա՛ռն
յուշքերուս
հո՛ն
սանդուխներն
անկո՛խ ,
կո՜յս.
Հո՛ն
ցաւերուս
լիճը
որ
մո՛ւթ
կը
սարսռայ.
Հո՛ն
դիտապաստ
հէգ
հայեացնե՛րը
սիրոյս՝
Կըրանիթի
կամարներու
ներքեւ
ցա՜ծ.
Հո՜ն…
Դեռ
ինչե՜ր…
Զուարթ
ա՛ղջիկ,
որոնց
վրայ
Թէ
գիտնայիր՝
պիտի
լայի՜ր
անկասկած…։
[1908]