Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԳԻՇԵՐՆ ԻՋԱՒ
       Գիշերն իջաւ անամպ, անհուն,
Բիւր բիւրեղէ ի՜նչ նուրբ անուն
Տալ անուրջի այս սուրբ պահուն։
—Ա՜խ, ապրելո՜ւ երջանկութիւն…։
       Կ’անէանայ նաւն հեռակայ.
Լիճն երազ մ’է, կայ ու չըկայ.
Ջուրի շշունջն է լոկ վըկայ ,
—Շշնջելո՜ւ երջանկութիւն…։
       Վերն հազար աստղ, վարն հազար լոյս ,
Կիսաստուերին մէջ հոգեյոյզ
Կը խօսակցին քար, վըտակ , բոյս.
—Ա՜խ, իրերո՜ւ երջանկութիւն…։
       Ու կը ձայնէ մատուռն յստակ։
—Սա ծերունի ծառերուն տակ ,
Այս քաղցրութեան մէջ բովանդակ
Քարանալո՜ւ երջանկութիւն…։
       1914