ՍԷՐԸ
Սէրը՝
գիտցէ՛ք,
անուշ
ջրի
լոգանք
է.
Առանց
սիրոյ
մարդ
էակը
նողկանք
է.
Շրթունքներդ
երբ
դպցնես
սիրտի՝
դըռներդ
փակ
է.
Դուրս
կը
վիժին՝
ոչինչ
նուազ
զերծ
փորձանքէ։
Առանց
քեզի
դառն
էր
տոկալ
պայքարներուն
դիւր
կեանքին ,
Քեզմով
կ’ապրին
զոյգ
ամոլները
թանկագին.
Արեւն
ես
դու,
շտաբ
լուսնէն
գիշերային ,
Մեր
սրտերը
կը
կայծոտես
յորդ
լոյսով
մը
անքնին։
Անսէր
սիրտ
մը
պատասխան
է
դատարկ
սրտի.
Դատարկ
սիրտ
մը
միայն
քեզմով
կը
զինուի.
Սիրոյ
ժամուն
բողբոջ
կ’առնեն
սիրուն
հասկեր ,
Երազանքներ,
բոսոր
շրթներ,
կարմիր
այտեր
վարդենի։
[1914]