Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ
ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)  

Բաժին
Նահատակ հեղինակներ  Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն  

Թեմա
Գեղարուեստական գրականութիւն  
Դիտել
ԵՐՆԷ՜Կ , ՋՈ՜ՒՐ
       Ո՜վ պիտի երգէ քու անփառունակ
Կեանքիդ միամիտ տաղը, մատա՜ղ ջուր ,
Որ լո՜յծ դայլայլի մը պէս շարունակ
Կը փրփրիս, կ’երթաս դաշտերուն մէջ ուր
Դարե՛ր դարերով ե՛րգդ է գոհունակ։
       Ո՜վ պիտի պատմէ վազքերդ մշտոլոր
Վայրի վարդերու երազանքն ի վար.
Ո՜վ պիտի ցոյց տայ փրփուրներուդ խոր
Հեւ ի հեւ կեանքիդ սէրերն հոգեվար ,
Տարփոտ սէզերու շոյանքն ալ բոլոր։
       Լուռ անրջանքի պահուն ցայգային ,
Ո՜վ պիտի պատմէ խիճերուդ լեզուն ,
Ու հեքիաթունակ սէրն ուռենիին
Երբ մութ գիշերով իրեն ազազուն
Ոստերը փախչող հոգւոյդ կը հայի՛ն։
       Միամի՜տ վըտակ, դարերէ ի դար
Դուն մամռոտ ճամբէդ կ’երթաս անմոլոր ,
Ու երբ կը մեռնին շուրջդ անմխիթար՝
Գարնայնի գոյն֊գոյն ծաղիկներդ բոլոր ,
Երկու քարի մէջ կ’երգե՜ս անդադար։
       Երնէ՜կ քեզ, վտա՜կ, մեռնիլ չունիս դուն.
Արցունքէ մարմինդ կը վարես անվերջ ,
Գիշերներու մէջ միայնա՜կ արթուն ,
Անսկի՜զբն, անվե՜րջ, վտիտ փոսիդ մէջ
Կ’երգես . երնէ՜կ ջո՜ւր, վախճան չունիս դուն…։
       Ու երբ այս տողերն մրոտող նիհար
Ձեռքէն օր մը լո՜կ պուտ մը հող ապրի ,
Ուրիշ քերթող մ’ալ՝ ինծի չափ յիմար՝
Պիտի գայ հարկաւ երգերըդ վայրի ,
Յանգի, չափի տակ առնելու համար։
       Մինչ յաւերժօրէն կեանքո՜տ, զուարթո՛ւն ,
Պիտի կարկաչէ քու ջուրդ մշտաշարժ՝
Հեգնելով արուեստն ու կեանքը մարդուն…։
Ո՜վ անմահութեան ստուե՜ր գետնաքարշ .
Վտա՜կ, երնէ՜կ քեզ, մեռնիլ չունիս դուն։
       1908