ՄԱՀԱԶԳԱՑՈՒՄ 
 
       
  
   Այսպէ՜ս, 
  
   այսպէ՜ս… 
  
   Անուշ, 
  
   անուշ 
  
   սիրական 
 
  
  
   Մօտեցուր 
  
   մանըր 
  
   մատներըդ 
  
   մանկական 
 
  
  
   Տաք 
  
   կոպերո՜ւս, 
  
   տաք 
  
   կոպերո՜ւս 
  
   դժոխքին , 
 
  
  
   Զգո՜յշ, 
  
   զգո՜յշ, 
  
   ա՜խ 
  
   չըլլայ 
  
   որ 
  
   բորբոքին։ 
 
       
  
   Կուրծքի՛ս 
  
   հակէ 
  
   փոքրիկ 
  
   գլուխդ 
  
   յաղթական , 
 
  
  
   Լսէ՛, 
  
   դեռ 
  
   հոն 
  
   հռնդիւններ, 
  
   ողբեր 
  
   կա՞ն , 
 
  
  
   Լսէ՛, 
  
   անուշդ 
  
   իմ 
  
   սիրական։ 
  
   Ո՜հ , 
  
   անգին 
 
  
  
   Արբանք 
  
   մ’է 
  
   այս 
  
   որ 
  
   կը 
  
   խնկէ 
  
   իմ 
  
   հոգին։ 
 
       
  
   Մեռնի՜լ, 
  
   մեռնի՜լ… 
  
   Անմահանալ 
  
   մահուան 
  
   մէջ . 
 
  
  
   Մեռնի՜լ… 
  
   Գրկիդ 
  
   գոգն, 
  
   ա՜յսպէս 
  
   մեր 
  
   սէրն 
  
   անշէջ՝ 
 
  
  
   Անհունին 
  
   մէջ 
  
   ծառացընել 
  
   տիրական…։ 
 
       
  
   Մեռնի՜լ… 
  
   Կու 
  
   լա՞ս… 
  
   Կը 
  
   խորհէի 
  
   սիրակա՜ն , 
 
  
  
   Թեւերուդ 
  
   մէջ 
  
   քարանալու 
  
   հաճոյքին , 
 
  
  
   Քո՜յր, 
  
   մահանո՜յշ 
  
   քոյր, 
  
   մահազօր , 
  
   մահագին…։ 
 
       
  
   Լօզան, 
  
   14 
  
   Դեկտ. 
  
   1908