Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)

Բաժին

Նահատակ հեղինակներ Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն

Թեմա

ԵԹԷ ԳԻՏՆԱՅԻ՜Ր…
       Եթէ գիտնայի՜ր, ո՜վ անծանօթ քոյր,
Թէ որքա՜ն ատե՛ն է կը փնտռեմ կո՜յր,
Ճամբուս վրայ ոտքիդ հետքը սիրաթո՜յր,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Անծանօթ մ’ես ինձ, անծանօթ մ’եմ քեզ ,
Բայց տարիներով քեզ համար վէրքէս
Հաներ եմ քանի՜ երգեր սիրակէզ ,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Դու դեռ ա՜յնքան փոքր ես, ժպտո՜ւն այնքան ,
Բայց քու միամիտ շունչիդ մանկական
Ի՜նչ դժոխային բոցեր ինձ կու գան ,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Ահա ես մո՜ւթ եմ , — մահուան մօ՜տ արդէն, —
Մինչեւ ճանչցայ որ մարդերը մա՛րդ են ,
Ի՜նչ ցաւեր անցան կեանքիս անդունդէն ,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Սակայն կը ժպտի՜ս ինձ, ու կ’անցնի՜ս դուն .
Կ’երթաս ապրելո՜ւ…։ Խե՜ղճ, կեանքը մարդուն
Գերեզմանի մէջ հսկում մ’է արթուն ,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Բայց ո՛վ աղուոր է՝ քիչ մ’անմահ է այն…։
—«Ի՜նչ լաւ է այսպէս » կ’ըսես լռելեայն։
—Վարդերը կ’ապրին առտո՛ւ մը միայն ,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Աչքերըդ խոնաւ, շրթներդ մսուտ են …։
Բայց համբոյրներուն մի՛ հաւտար, սո՛ւտ են…։
Լո՛կ ցաւած սրտի սէրերը զո՜ւտ են ,
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Դու չես հասկընար ինձ, ինչո՞ւ գրել…։
Բայց թէ նայէիր սրտիս վրայ մեռել
Պիտի սիրէի՜ր զիս. քի՜չ մը սիրել
—Եթէ՜ գիտնայիր…։
       Էրֆուրտ, 1910, Կաղանդ