ԱՍՊԵՏԻՆ 
  
   ԵՐԳԸ 
 
       
  
   Ճերմակ 
  
   ձին 
  
   է 
  
   թամբեր, 
  
   տեսէք , 
 
  
  
   Ոսկի 
  
   թամբին 
  
   վրայ 
  
   կանգնած 
  
   սէգ 
 
  
  
   Լռին 
  
   կ’երթայ 
  
   ասպետն, 
  
   ըսէք , 
 
  
  
   Ասպետը 
  
   սէգ 
  
   դէպ 
  
   ո՞ւր 
  
   կ’երթայ…։ 
 
       
  
   Կը 
  
   խրոխտայ 
  
   վէս 
  
   ձին՝ 
  
   կոյսի 
  
   պէս. 
 
  
  
   Արշալոյս 
  
   է, 
  
   ծաղկի 
  
   հանդէս. 
 
  
  
   Հազար 
  
   թռչներ 
  
   կ’երգեն 
  
   անտես. 
 
  
  
   Ասպետն, 
  
   ըսէք, 
  
   դէպ 
  
   ո՞ւր 
  
   կ’երթայ…։ 
 
       
  
   Հետեւորդներն 
  
   ո՞ւր 
  
   են 
  
   աղուոր , 
 
  
  
   Ռազմի՞ 
  
   կ’երթայ 
  
   ան 
  
   ահաւոր. 
 
  
  
   Ո՛չ, 
  
   իր 
  
   սրտէն 
  
   ի 
  
   վիրաւոր , 
 
  
  
   Ասպետն, 
  
   ըսէք, 
  
   դէպ 
  
   ո՞ւր 
  
   կ’երթայ։ 
 
       
  
   Ահա 
  
   հասաւ 
  
   ժայռին 
  
   գագաթ , 
 
  
  
   Դէմքը 
  
   ծածկեց 
  
   ձեռքով 
  
   երկաթ , 
 
  
  
   Խոյացաւ 
  
   վար 
  
   ձին 
  
   խանդակաթ , 
 
  
  
   Ասպետը 
  
   սէգ՝ 
  
   մահուա՜ն 
  
   կ’երթայ…։ 
 
       
  
   1911