Վասն
Ղունկիանոսի
հարիւրապետի
խորանին
Գալով
՚ի
սրբոյ
բանտէն
ԿԵ
ոտք,
տեսանիմատուռ
մի
կազմեալ.
եւ
էր
յառաջագոյն
խորափիտ
այրմի,
ուր
ղունկիանոս
հարիւրապետն
տեսանելովզայնքան
հրաշս
որ
եղեւ
՚ի
ժամ
խաչելութեան
Տեառն
եւզսքանչելիսն,
մանաւանդ
յորժամ
տիգաւ
խոցեաց
զկողկենարարին
մերոյ,
շիթ
մի
՚ի
սոսկալի
արենէնցայթեալ
յաչս
նորա
որ
կոյր
էր
եւ
էր
միաչէն,
իսկոյնընդ
լուսաւորիլ
մարմնոյ
աչացն՝
լուսաւորեցաւհոգւոյ
ակն
իւր
եւ
դարձաւ
՚ի
հրէութենէ.
եւ
եկեալաստ
ելաց
եւ
ապաշխարեաց
զմեղսն
իւր.
որ
եւ
յետոյվկայ
եւ
մարտիրոս
եղեւ
վասն
սրբոյ
հաւատոյն։
Գրենսուրբ
աւետարանիչքն
վասն
սորա
թէ՝
եւ
տեսեալհարիւրապետին
որ
ինչ
եղեւն
եւ
փառաւոր
արարզԱստուած
եւ
ասէ՝
Արդարեւ
այրս
այս
որդի
Աստուծոյէ։
Ազգին
Հապէշից
էր
մատուռս
այս՝
այժմ
Յոյնքն
ունին
զսա՛։