Գիրք Պատմութեան

Վասն Տեղւոյն Սուրբ Աստուածածնին։

Ելեալ դէպ յարեւելս յաջակողմն որմոյնգոյ դուռ մի աւերակ որ այժմ քարիւ փակեալ են. աստասի եհաս իբրեւ զարծիւ Կոյսն Մարիամ. եւ ՚իտեսանելն նորա զՄիածինն իւր ՚ի մէջ այնքանզինուորաց բարձեալ զխաչափայտն՝ ուշաթափ եղեալանկաւ յերկիր. եւ սրտէ ՚ի սիրտ խօսէր ընդ Որդին իւրասելով՝ Ո՛վ սիրելի որդեակ իմ, որպէ՞ս առին յինէնզքեզ. ո՛ ցնծութիւն իմ, որպէ՞ս ըմբռնեցար, ո՛խնդութիւն իմ, որպէ՞ս մատնեցար։ Վա՛յ իմորովայնիս, որ զքեզ կրեաց. վա՛յ իմ ստեանցս, որզքեզ սնուցի. վա՛յ իմ բազկիս, որ զքեզ բարձի։ Զի՞նչմեղար, ո՛րդեակ, կամ զի՞նչ գործեցեր։ Եւ այսպիսիդառն աղէտիւ իբր խելագնայ անկեալ զհետ շաւղացարեան Որդւոյն իւրոյ ելանէր ընդ նմա ՚ի Գողգոթաողբերգութեամբ հանդերձ։ Էր աստ յառաջագոյնեկեղեցի մի յանուն Սուրբ Աստուածածնին, եւ այժմաւերեալ է. ասի թէ, այլազգիքն ՚ի տեղի նորա շինեալեն զբաղանիս։