Գիրք Պատմութեան

Վասն Պարտիզին յայնկոյս Ձորոյն Կեդրոնի։

Ի կամուրջէն անջատեալ դէպ ՚ի հիւսիսընթանալով փոքր ՚ի վեր գտանի արտ մի որ գոյ ՚ի նմա Էմեծամեծ ծառս ձիթենեաց։ Եւ ՚ի ծայր արտիս ՚ի հարաւկուսէ երեւի անել ճանապարհ մի փոքրիկ որպէս զլեզումտեալ ՚ի մէջ արտին. պատեալ չոր քարամբք միայն։ Աստեկեալ Յուդա եւ ընդ նմա ամբոխ եւ համբուրեաց զնա, ասելով՝ Ո՛ղջ լեր, վարդապետ։ Եւ Քրիստոս ասաց՝Ը՛նկեր, համբուրելո՞վ մատնես. եւ ասաց ցամբոխն՝Զո՞ խնդրէք. եւ նոքա ասեն՝ ԶՅիսուս. եւ նա ասացցնոսա՝Ե՛ս եմ. եւ ամենեքեան յետս յետս չոգան եւզարկան զգետնի։

Աստ եհատ Պետրոս զունկն Մաղքոսի եւՅիսուս բժշկեաց զնա ասելով՝ Դարձո՛ զսուր քո։

Եւ ապա արկին ՚ի նա ձեռս եւ կալան զնա եւկապեցին սաստիկ բռնութեամբ անողորմ կատաղիքնայնոքիկ։ Այս օրհնեալ եւ Սուրբ Տեղիս յատկապէս էուխտատեղիք ուխտաւորաց. եւ թէպէտ ՚ի ձեռսայլազգեաց է, բայց շնորհիւն Քրիստոսի տեղին կայանվնաս եւ պատուի ՚ի քրիստոնէից։ Վասն այսմ տեղւոջոմանք ՚ի մերայնոց ասեն թէ՝ Ա՛ստ աղօթեաց Քրիստոսասելով՝ Հայր՝ անցո՛ զբաժակս զայս յինէն։ Բայց ՚իպատմագիրս Դաղմատացւոց Ըմբռնման տեղ ասեն զսա. զինոքա վերահասո՛ւ են իրացն լաւապէս եւ միշտ գրեն։