Գիրք Պատմութեան

Վասն թէ ո՞րպիսի կերպիւ վարիցի տէրունական ուխտաւորն։

Պա՛րտ է տէրունական ուխտաւորին յորժամ ՚ի սուրբ Երուսաղէմի ճանապարհս ելանէ՝ թողցէ զամենայն չար սովորութիւնն որ ունէր յիւրում քաղաքին. եւ լինիլ խոնարհ, հեզ, սակաւախօս. եւ ո՛չ թէ այնքան զի վնաս հասանիցի իւր. այլ զի մի՛ մեղիցէ յայս սուրբ ճանապարհս։ Զի ասաց Քրիստոս, որ հարկանէ զծնօտ քո, դարձո՛ նմա եւ զմիւսն։ Եւ ընդ ամենեցաւն վարիցի քաղցրութեամբ։ Եւ յորժամ հասանիցի ՚ի սուրբ քաղաքս՝ երկիրպագցէ դրոշմելով յերեսն իւրր զՍուրբ Խաչն. գոհանալով զՏեառնէ որ յաջողեաց իւր եւ արժանացոյց հասանիլ ըղձիցն։ Երգելով ընդ Դաւթի թէ, հասեալ կային ոտք մեր առդրունս քո Երուսաղէմ։