Գիրք Պատմութեան Սրբոյ եւ մեծի Քաղաքիս Աստուծոյ Երուսաղէմիս, եւ Սրբոց Տնօրինականաց Տեղեաց Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի

Վասն Տեղւոյ Ձաղանացն։

Իջանելով ՚ի Սարայէն գնալով յարեւելս, յահեակ կուսէ գոյ բոլորիկ դռնակ մի որ էր եկեղեցի. եւ տակաւին տեսանին ոմանք դեղագործութիւնքպատկերաց եւ խորանն կամարաշէն։ Աստ ասի, թէ՝ձաղեցին զՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս զինուորքնՊիղատոսի։ Եւ մի՛ թուեսցի տեղիս այս արտաքոյ գոլ ՚իտանէն Պիղատոսի զի յոյժ մերձ է. եւ թուի թէյառաջագոյն ո՛չ գոյր ճանապարհ որ միջոց լինէր այլհամահաւասար էր ընդ տանն Պիղատոսի։ Զի ասի վասնտանն Պիղատոսի, թէ յո՛յժ լայն եւ ընդարձա՛կ էր. որարդէն ո՛չ է այնչափ, այլ կոխեալ եւ միով ճանապարհաւանջատեալ։ Ուրեմն ա՛ստ է տեղն զոր ասէ սուրբԱւետարանն, եւ զՅիսուս գան հարեալ ետ ՚ի ձեռս նոցազի ՚ի խաչ ելանիցէ։ Եւ զինուորքն տարան զնա ՚իներքս ՚ի գաւիթն ուր հրապարակն էր. եւ կոչենմիանգամայն զամենայն զգունդն։ Եւ աստ զգիշերն ՚իբուն չարչարէին զնա կերպիւ կերպիւ, որպէս գրէսուրբ Աւետարանն՝ Եւ բոլորեալ պսակ ՚ի փշոցհիւսեալ դնէին ՚ի գլուխն. եւ եղէգն յաջոյ ձեռին. եւծածկեալ զգլուխն կռփէին. եւ նստուցեալ ՚ի վերայսեան միոյ որպէս զթագաւոր, կատակէին զնա հեգնելով. եւ ՚ի ծունր իջեալ ասէին՝ Ո՛ղջ լեր թագաւոր հրէից։Զայսոսիկ զամենեսեան յայսմ տեղւոջս լրացուցինանօրէն եւ խստասիրտ զինուորքն։ Որոյ ՚ի պատիւսրբութեանց տեղւոյս շինեալ էր յառաջ եկեղեցի, եւայժմ աւերեալ է յայլազգեաց. երբեմն ախոռ առնեն զնաեւ երբեմն խանութ ջուլհակաց։ Եւ դժուար եթէ ոք մտցէ՚ի սա վասն ուխտի յահէ տաճկաց. այլ ՚ի դրանէնանցանելով ծածկապէս երկրպագէին մտօք եւ գոհանայզՏեառնէ վասն անճառելի չարչարանացն զոր վասն մերկրեաց։