Վասն
Պրոպատիկէ
Աւազանին։
Գնալով
յարեւելս
մինչեւ
ցպարիսպ
սրբոյքաղաքիս,
եւ
՚ի
դուռն
բենիամենի
որ
կոչի
դուռ
ՍուրբԱստուածածնին,
՚ի
մէջ
հարաւային
հրապարակինյարեւմուտ
կուսէ
տեսանի
մեծ
աւազան
մի
չոր
եւցամաք.
երկայնութիւնն
յարեւելից
առ
արեւմուտս
ՃՀքայլ.
եւ
լայնութիւնն
՚ի
հիւսիսոյ
առ
հարաւ
Լ
քայլ.
եւ
է՛
աւերեալ։
Զայսմանէ
պատմէ
սուրբ
աւետարանիչնՅօհաննէս
թէ՝
Քրիստոս
բժշկեաց
զանդամալոյծ
այրն
որԼԸ
ամաց
անկեալ
կայր
անդ։
Քանզի
յարեւմտից
կուսէկան
Բ
կամարք
՚ի
հնագոյն
շինութեանց.
թուի
թէ,
՚իհնգից
սրահիցն
մնացեալք
են.
յորս
անկեալ
դնիւրբազմութիւն
հիւանդաց.
կաղաց,
կուրաց,
գօսացելոց,
որք
ակն
ունէին
իջման
հրեշտակին
առ
՚ի
շարժելզջուրն.
եւ
որ
յառաջն
մտանէր՝
նա
բժշկիւր
եւառողջանայր։
Ասի
թէ՝
հեղինակ
սորա
է՛
Սողոմոնիմաստունն,
յորժամ
շինեաց
զտաճարն,
արարեալ
զսաժողով
ջրոց
որք
աւելանային
՚ի
տաճարէն
՚ի
լուանալպաշտամանց
ողջակիզաց
եւ
կամ
անօթուց
սրբութեանց։Վասնորոյ
կոչեցաւ
Պէյթ
Հէսթա,
այսինքն
ՏունՈղորմութեան։
Զի
առնէր
Աստուած
զողորմութիւն,
եւբժշկէր
զհիւանդսն
որք
սպասէին
իջման
հրեշտակին
առ՚ի
յուզել
զջուրն։
Մանաւանդ
ասի
թէ՝
Փայտ
խաչին
ո՛չէր
պիտոյ
ինչ
շինութեան,
վասնորոյ
ձգեցաւ
՚իՍողոմոնէ
՚ի
մէջ
այսմ
աւազանիս
իբրեւ
զանշահ
եւզանպէտ
իր։
Եւ
՚ի
ժամ
չարչարանաց
Տեառն,
գոլով
մերձտանն
Պիղատոսի,
առ
ձեռն
պատրաստ
գտեալ
զանպէտնկազմեցին
խաչ
Տեառն.
որ
եղեւ
մեզ
փայտ
կենաց
եւպիտանի
ամենայն
հաւատացելոց։
Ուրեմն
՚ի
զօրութենէփայտին
լինէր
բժշկութիւն
հիւանդաց
՚ի
ձեռնհրեշտակին
որ
շարժէր
զփայտն։
