ա.
Իսկ
Եղիազար`
որ
կայր
տակաւին
յԱդրիանուպօլիս
՚ի
դուռն
եպարքոսի,
վարանէր
՚ի
խորհուրդս
իւր
վասն
Երուսաղէմի,
զի
մի
'
ելցէ
այն
՚ի
ձեռաց
իւրոց.
մի
'
զի
անդ
կամէր
նա
հաստատել
զԱթոռ
կաթուղիկոսութեանն.
եւ
երկրորդ`
զի
անդ
՚ի
վանս
Սրբոյն
Յակոբայ
բազում
ինչ
ունէր
նա
պահեալ
՚ի
թաքստի.
եւ
կասկածէր`
թէ
գուցէ
անկցի
՚ի
ձեռս
Մարտիրոսի:
Խորհուրդ
արար
ապա
ընդ
Ապրօ
Չէլէպիին
գտանել
հնարս
վասն
Երուսաղէմի.
իսկ
երիցունք
եւ
վարդապետք
եւ
այլք
՚ի
Հայոց`
որք
եկեալ
էին
ընդ
նմա,
ժողովեցան
անդ
եւ
ասեն.
զի՞
եւս
յընդունայն
հոգս
դեգերիմք.
եթէ
այլք
առին
զԵրուսաղէմ
յԵղիազարէ`
իւրեանց
լիցի
այն.
բաւական
է
այս,
զի
Եղիազար
լիցի
մեր
կաթուղիկոս.
եւ
մեք
փոյթ
կալցուք`
զի
հաստատեսցի
իշխանութիւն
կաթուղիկոսութեանն
նորա
՚ի
տէրութեան
օսմանցւոց.
եւ
այն
շատ
է
մեզ:
Ասէ
Եղիազար.
ո՞ւր
ապա
հաստատեսցի
Աթոռ
կաթուղիկոսութեանս:
Ետուն
նմա
պատասխանի.
եթէ
ասեն
հնար
է
`
առցուք
գո'նէ
այսչափ
ինչ
իշխանութիւն,
զի
դու
առ
այժմ
կարեսցիս
խնամակալ
եւ
տեսուչ
Երուսաղէմի
(իբր
նազըր
եւ
միւթէվէլլի
).
եւ
այսու
իշխանութեամբ
նստցիս
անդ.
եւ
մեք
սպասեմք
պարապոյ`
զի
հնարեսցուք
դարձուցանել
եւ
զպատրիարգութիւն
Երուսաղէմի
՚ի
վերայ
քոյ:
Հաւանեալ
ընդ
այս
Ապրօյին`
եմուտ
առ
եպարքոսն,
եւ
էառ
նախ
հրովարտակ
հաստատութեան
(այս
է
պէրաթ
)
վասն
կաթուղիկոսութեան
Եղիազարու,
խոստացեալ
տալ
յարքունիս
ամ
յամէ
ԺԵՌ.
փող:
Յաւել
ապա
Ապրօ
խնդրել
եւ
զխնամակալութիւն
Երուսաղէմի
իբր
թեթեւ
ինչ,
եւ
ասէ.
որովհետեւ
յանձն
արարիք
՚ի
ձեռս
նորա
հովուել
զհայս`
որք
են
ընդ
ձեռամբ
օսմանցւոց,
կարեւոր
է`
զի
ընդ
ձեռն
նորա
հոգասցին
եւ
հասք
Աթոռոյն
Երուսաղէմի.
եւ
մի
'
վատնեսցին
ձեռամբ
անզգոյշ
անձանց.
եւ
եպարքոսն
կատարեաց
զխնդիր
նորա:
Յայնժամ
առեալ
Եղիազարու
զհրովարտակ
կաթուղիկոսութեան,
եւ
զնամակ
խնամակալութեան
Երուսաղէմի`
ել
յԱդրիանուպօլսոյ,
եւ
չոքաւ
՚ի
թէքիրտաղ,
եւ
անտի
գնաց
՚ի
Պրուսա:
բ.
Իսկ
Թլթլեանք`
որք
էին
՚ի
Կոստանդինուպօլիս,
լուեալ
թէ
յաջողութեամբ
դարձաւ
Եղիազար,
անհնարին
ցաւօք
՚ի
խոր
խոցեցան.
եւ
միաբանեալ
ընդ
իւրեանս
զոմանս
՚ի
Ջահուկեանց`
դիմեցին
առ
տեղապահ
եպարքոսին
(այսինքն
առ
Ղայմախամն
),
բողոք
կալեալ`
թէ
ունիմք
դատաստան
մեծ
ընդ
Եղիազարու.
խնդրեմք,
զի
մի
'
զերծցի
նա
փախստեամբ.
եւ
ապա
հաճեալ
զիշխանն
բազում
դրամովք`
առին
՚ի
նմանէ
զօրականս,
եւ
առաքեցին
՚ի
Պրուսա`
ըմբռնել
զԵղիազար,
տուեալ
նոցա
մատնիչս
զարս
երկու`
որք
կոչէին
Պօտուռ
Սիմոն,
եւ
ասեր
Օղլու
Պօղոս:
Երթեալ
սոցա
անդր`
եւ
իմացեալ
թէ
յորո'ւմ
եկեղեցւոջ
իցէ
օթեւան
Եղիազարու,
ելին
գիշերայն
՚ի
տանիսն,
եւ
քակեալ
զյարկն`
կալան
զԵղիազար.
եւ
տարան
՚ի
բերդն:
Ազդ
եղեւ
քաղաքապետին.
եւ
հասեալ
՚ի
վերայ`
էառ
զԵղիազար
՚ի
ձեռաց
զօրականաց.
իսկ
զօրականքն
կալեալ
կապեցին
զերկուս
՚ի
պաշտօնէից
Եղիազարու`
զՈնոփրիոս
վարդապետ
եւ
զՍարգիս
վարդապետ,
եւ
ածին
՚ի
Կոստանդինուպօլիս:
Յայնժամ
ժողովեալ
Թլթլեանց`
յորդորէին
զերկոսին
զնոսա
լինել
՚ի
կողմն
իւրեանց.
ապա
թէ
ոչ`
ասեն,
ամբաստան
լինիմք
զձէնջ
՚ի
դուռն.
եւ
՚ի
չանսալ
նոցա`
առեալ
տարան
առ
տեղապահ
եպարքոսին,
եւ
ասեն.
սոքա
երաշխաւոր
են
Եղիազարու.
եւ
զի
նա
պարտի
մեզ
բազում
քսակս
դրամոյ,
հրամայեսցէ
տէրութիւնդ`
զի
վճարեսցէն
սոքա:
՚Ի
խնդրել
իշխանին
վկայս`
չկարացին
պատասխանել.
վասն
որոյ
եւ
իշխանն
բարկութեամբ
արտաքսեաց
զնոսա
յատենէ
իւրմէ:
Իսկ
Եղիազար
հոգացեալ
վասն
երկուց
վարդապետաց`
զի
մի
'
ինչ
վնաս
լիցի
նոցա,
դարձ
արար
ինքնակամ
՚ի
Պրուսայէ,
եւ
եկն
՚ի
Կոստանդինուպօլիս.
եւ
տեսեալ
զնոսա
զերծեալս
անվնաս`
ուրախ
եղեւ.
եւ
եկեալ
նստաւ
առ
ժամանակ
մի
յեկեղեցւոջ
Լուսաւորչին:
Դիմէին
անդ
առ
ոտս
նորա
գունդագունդ
բնակիչք
Կոստանդինուպօլսոյ
մեծամեծք
եւ
փոքունք
իբրեւ
առ
կաթուղիկոս
իւրեանց,
եւ
խրախանային
՚ի
տեսութիւն
նորա.
եւ
յամենայն
երեկոյի
խուռն
ընթանային
լսել
զբան
նորա.
եւ
նա
ըստ
իւրումն
սրտի
լայնութեան
եւ
բանիցն
ճոխութեան
երկարէր
զճառս
վարդապետութեան
՚ի
քարոզի.
եւ
ուրախ
առնէր
զամենեսին:
Հրաւիրեցին
զնա
եւ
վիճակաւորք
Սրբոյն
Գէորգեայ`
գալ
յեկեղեցի
իւրեանց.
եւ
ցուցին
նմա
պատիւ
մեծ,
եւ
պահեցին
առ
իւրեանս.
եւ
առաւելոյր
օր
քան
զօր
եռանդն
սիրոյ
ժողովրդեան
՚ի
լուր
բանից
նորա.
եւ
ամենեքին
նուիրէին
նմա
առատ
տուրս
եւ
ընծայս`
առանց
խնդրելոյ
ինչ
նորա.
ընդ
որ
դժկամակ
լինէր
յոյժ
պատրիարգն
Յովհաննէս
Թութունճի
կոչեցեալ`
որ
՚ի
ձեռն
նորին
Եղիազարու
ստացեալ
էր
վերստին
զիշխանութիւն
իւր:
գ.
Եւ
եղեւ
զկնի
աւուրց
ինչ`
իբրեւ
դարձան
եւ
եկին
՚ի
Կոստանդինուպօլիս
թագաւորն
եւ
եպարքոսն,
էառ
Յովհաննէս
ընդ
իւր
զԹլթլեանս
եւ
զՋահուկեանս
եւ
զարեւելցի
ասացեալս,
եւ
դիմեաց
առ
ոտս
իշխանաց
եպարքոսին
եւ
աղաչէր
զնոսա`
վարել
զԵղիազար
՚ի
քաղաքի
անտի,
զի
նստիլ
նորա
ասէ
աստ
`
վնաս
մեծ
է
ինձ
եւ
ժողովրդեանս,
եւ
խափան
իշխանութեան
իմոյ
եւ
հասիցս.
քանզի
նա
կեղեքէ
զժողովուրդ
քաղաքիս,
եւ
ամենեքին
գան
առ
նա,
եւ
ես
մնացեալ
եմ
դատարկ.
իշխանութիւն
տեղւոյս
ինձ
է
յանձնեալ,
եւ
աւասիկ
նա
վայելէ.
եւ
պարտատեարք
զօր
ամենայն
նեղեն
զիս.
եւ
ես
ուստի՞
կարացից
հատուցանել:
Զայս
արար
Յովհաննէս
երկիցս
եւ
երիցս,
եւ
իբրեւ
կարի
իմն
թախանձեաց,
առաքեաց
իշխանն`
վէզիր
քեահիասը,
եւ
ետ
հանել
զԵղիազար
յեկեղեցւոյյ
Սրբոյն
Գէորգեայ:
Յայնժամ
էառ
զնա
՚ի
տուն
իւր
Ապրօ
չէլէպի,
եւ
գնացեալ
առ
իշխանն
յայտ
արար
նմա`
Եղիազար
ոչ
խառնի
յիշխանութիւն
պատրիարգութեան
Յովհաննու.
այլ
բանսարկուք
ասէ
յօդէն
զայնպիսի
զրպարտութիւնս.
եւ
էառ
հրաման`
զի
մի
'
ոք
իշխեսցէ
վարել
զնա
՚ի
քաղաքէն:
Իսկ
Եղիազար
առաքեաց
խաղաղարարս
առ
Յովհաննէս
պատրիարգ,
եւ
ասէ.
եթէ
կացցես
ընդ
իս
խաղաղութեամբ
նպաստեցից
քեզ
՚ի
պէտս
դրամոց.
եւ
նորա
մեղմացեալ
այսու`
եկն
առ
Եղիազար,
եւ
մեղայ
ասելով`
հրաւիրեաց
զնա
յեկեղեցի
Հրեշտակապետին.
եւ
ինքն
եւս
նստաւ
առ
նմա:
Բայց
յետ
քանի
մի
աւուրց
ոմանք
՚ի
պաշտօնէից
Եղիազարու`
յորդորեցին
զնա
ելանել
անտի.
ընդէ՞ր
ասեն
սեղանակից
առնելով
քո
զՅովհաննէս`
ընդ
վայր
ծախես
զինչս
քո
եւ
զմեր:
Եւ
Եղիազար
զիջեալ
բանից
նոցա`
ել
անդրէն
եւ
գնաց
՚ի
տուն
Ապրօյին
՚ի
ծովեզրն.
եւ
դադարեաց
անդ
ամիսս
հինգ
կամ
վեց:
դ.
Այլ
մինչչեւ
եկեալ
էր
Եղիազար
՚ի
Կոստանդինուպօլիս,
եհաս
լուր
յԵրուսաղէմ`
թէ
առեալ
է
նա
իշխանութիւն
խնամակալութեան
Երուսաղէմի,
եւ
թէ
գայ
այդր
իբր
կաթուղիկոս:
Եւ
զի
նորոգ
ժամանեալ
էր
անդ
յայնժամ
Յակոբ
կաթուղիկոս,
խորհուրդ
ետ
նմա
Մարտիրոս
վարդապետ`
զի
ջանասցի
առնուլ
նախ
՚ի
ձեռաց
Եղիազարու
զիշխանութիւն
խնմակալութեան,
եւ
ապա
դիւրաւ
լիցի
մեզ
ասէ
խափանել
եւ
զկաթուղիկոսութիւն
նորա:
Զայս
հաւանեցուցեալ
՚ի
միտս
կաթուղիկոսին
եւ
առեալ
ընդ
իւր
գիր
ամբաստանութեան
՚ի
վերայ
Եղիազարու`
վկայութեամբ
Աստուածատրոյ
պատրիարգին
եւ
դատաւորացն
Երուսաղէմի,
փութացաւ
եւ
եկն
՚ի
Կոստանդինուպօլիս.
եւ
կամէր
ելանել
վերստին
յատեան
եպարքոսի,
գործակից
իւր
արարեալ
զԹլթլեանս
եւ
զՋահուկեանս
եւ
զԱրեւելցիս.
ընդ
որս
եւ
զԱնդրէաս
երէց
մի`
որ
՚ի
ռամկաց
Ճէհէննէմ
Մէրտիվէնի
կոչիւր:
Իսկ
ոմանք
Եղիազարեանց
եկեալ
ալ
Մարտիրոս`
յորդոր
եղեն
նմա`
յետս
կալ
՚ի
կռուոյ
անտի,
եւ
մի
'
գրգռել
կրկին
զաղմուկ
շփոթի:
Եւ
Ապրօ
յղեաց
զԵրեմիա
չէլէպի
հանդերձ
թղթով`
երթալ
խօսիլ
ընդ
Մարտիրոսեանս.
եւ
նորա
եկեալ
հաճեցոյց
նախ
զՄիրզէ
եւ
զԽոսրով.
եւ
ապա
յորդորեաց
զՄարտիրոս
գալ
առ
Ապրօ,
եւ
խօսիլ
բանս
խաղաղութեան:
Պատասխանի
ետ
Մարտիրոս
եւ
ասէ.
այսուհետեւ
չի'ք
հնար
խաղաղութեան,
զի
բան
մեր
առ
մեծամեծս
անկաւ.
եւ
եթէ
ոչ
կանխեցից
խնդրել
զիրաւունս,
դատապարտ
առնեն
զիս :
Իսկ
Երեմիա
ասէ
ցնա.
եւ
ոչ
մի
ինչ
փոյթ
եւ
մեծամեծաց
դրան
վասն
մեր
եւ
վասն
քո.
զի
չեն
նոքա
անկեալ
զհետ
մեր.
մեք
եմք`
որք
յորդորեմք
զնոսա`
թէ
առէք
զինչս
մեր:
Մատոյց
ապա
Երեմիա
եւ
զթուղթ
Ապրօյի
առ
Մարտիրոս
յորում
գրեալ
էր.
*«Ծունր
դնելով
համբոյր
մատուցանեմ
աջոյ
վարդապետիդ
նուաստ
ծառայ
քո
Ապրօ,
եւ
աղերսանօք
աղաչեմ,
զի
յայսմ
գիշերիս
հաճեսցիս
օթիլ
՚ի
յարկս
մեր`
խօսիլ
ինչ
առանձինն
ընդ
մեծութեանդ.
ո'ղջ
լեր
»:
Իսկ
Մարտիրոս
ոչ
էառ
յանձն
երթալ
այլ
առաքեաց
՚ի
տեղի
իւր
զԽոսրով,
իմանալ
զմիտս
Ապրօյի`
թէ
զի՞նչ
կամիցի:
Եւ
Ապրօ
յորդորեալ
զԽոսրով`
ասէ.
բաւական
է`
որ
ինչ
եղեւն
ցարդ.
անցեալն
էանց .
դադարեցարո'ւք
այսուհետեւ,
եւ
լերո'ւք
զհետ
խաղաղութեան.
զի՞
պնդեալ
էք
թափել
զձեզ
յընչից
եւ
աղքատանալ.
եւ
յայտ
արար
եւս
թէ
կատարած
այսր
ոչ
բարւոք
ունի
վճարիլ:
Իսկ
Խոսրով
այնպէս
եցոյց
զանձն`
որպէս
թէ
չիցէ
՚ի
կողմն
Մարտիրոսի,
եւ
զայլեւայլ
պատասխանիս
արարեալ
մեկնեցաւ
անտի:
ե.
Այլ
Մարտիրոս
՚ի
նմին
իսկ
աւուր
բողոքեալ
՚ի
դուռն
եպարքոսի`
ետ
հանել
զԵղիազար
յատեան.
եւ
մատոյց
՚ի
մէջ
զգիր
ամբաստանութեան
նորա.
բայց
եպարքոսն
որ
էր
՚ի
կողմն
Ապրօյի`
փութով
վճարեաց
զդատաստանն.
տուեալ
է
ասէ
արքունուստ
Եղիազարու
հրաման
խնամակալութեան
Երուսաղէմի.
եւ
չէ
հնար
յետս
կոչել.
զայս
ասացեալ`
մերժեաց
յիւրմէ
սաստիւ
զՄարտիրոս.
եւ
՚ի
դառնալ
նորա
՚ի
տեղի
իւր,
մեղադիր
լինէին
նմա
բազումք.
մինչեւ
ցե՞րբ
է
ասեն
այդ.
եւ
յորդորէին
զնա
մի
'
եւս
պնդիլ
զհետ:
Բայց
ոմանք
յարեւելեայց
քաջալերեալ
զՄարտիրոս`
սկսան
նոր
խորհուրդ
խորհիլ
ընդ
նմա,
եւ
ասեն.
Աստուածատուր
պատրիարգ
Երուսաղէմի
ծերացեալ
է ,
եւ
չէ
ինչ
փոյթ
նմա
զիշխանութենէ
իւրմէ.
ե'կ
զքեզ
կացուսցուք
՚ի
տեղի
նորա
պատրիարգ.
եւ
յայնժամ
կարասցես
իսպառ
նուաճել
զԵղիազար:
՚Ի
հաւանիլ
նորա
ընդ
այս`
գնացին
երեւելի
ընծայիւք
առ
մեծ
իշխանն`
վէզիր
Քեահիասը
ասացել .
եւ
խոստացան
նմա
վաթսուն
քսակ,
եթէ
՚ի
վերայ
Մարտիրոսի
դարձուսցէ
զպատրիարգութիւն
Երուսաղէմի:
Կոչեաց
իշխանն
զԱպրօ
Չէլէպի,
եւ
ասէ
ցնա.
ահա
այսչափ
խոստացան
՚ի
միւս
կողմանէ,
դու
զի՞
ասես
վասն
Եղիազարուն
քո.
եթէ
կամիս
լսել
ինձ,
զտասն
քսակսն
շնորհեմ
քեզ.
տո'ւր
յիսուն.
եւ
հաստատե'ա
զքոյդ:
Բայց
Ապրօ`
որ
այսպիսի
առթի
սպասէր,
գիտելով
թէ
յիւր
կողմն
է
եպարքոսն
եւ
այլ
մեծամեծք`
կամէր
սակաւ
դրամովք
՚ի
գլուխ
տանիլ
զիրսն .
այլ
այսու
ամենայնիւ
խոստացաւ
իշխանին
քառասուն
քսակ.
սակայն
իշխանն
ոչ
էառ
յանձն.
սմին
իրի
յապաղէր
բանն:
Հանդերձեալ
էր
եպարքոսն
գնալ
՚ի
նոյն
աւուրս
՚ի
պատերազմ
՚ի
վերայ
Կրետեայ
կղզւոյն.
եւ
իբրեւ
ել
՚ի
Կոստանդինուպօլսոյ
հանդերձ
բանակաւ
՚ի
տեղին
կոչեցեալ
Տաւութ
փաշայ`
արտաքոյ
քաղաքին
հեռի
իբր
երեք
ժամաւ,
փութացաւ
Մարտիրոս
եւ
մատոյց
վերստին
գիր
աղաչանաց
առ
եպարքոսն`
կոչել
՚ի
դատ
զԵղիազար,
զի
կարեւոր
եւս
իրք
կան
ասէ
առաջի,
եւս
եւ
յանցանք
մահապարտութեան
են
՚ի
վերայ
նորա:
Զարմացեալ
էին
մեծամեծք
դրանն
ընդ
այնչափ
համարձակութիւն
Մարտիրոսի.
եւ
խօսէին
՚ի
մէջ
իւրեանց
վասն
ջանից
նորա
թէ
յի'նչ
ունիցի
վերջանալ:
Առաքեաց
եպարքոսն
արս`
ածել
զԵղիազար
՚ի
բանակ
անդր.
եւ
՚ի
նմին
պահու
մինչչեւ
էր
հասեալ
Եղիազարու,
մտեալ
Ապրօ
առանձին
առ
եպարքոսն`
խօսեցաւ
ընդ
նմա
բազում
ինչ,
եւ
հաճեցոյց
զնա,
զի
բարձցէ
իսպառ
զիշխանութիւն
Մարտիրոսի
եւ
Աստուածատրոյ
յԵրուսաղէմէ.
եւ
տացէ
զպատրիարգութիւն
տեղւոյն
ցԵղիազար:
Եւ
եղեւ
իբրեւ
բերէին
զԵղիազար,
ընթանային
զհետ
նորա
Թլթլեանք
բազմութեամբ,
եւ
ասէին
պանծանօք
առ
հայս`
որք
ժողովեալ
էին
անդր.
այսօր
ահա
բառնամք
զԵղիազար
՚ի
կենաց.
պատասխանի
ետուն
ոմանք
՚ի
ժողովրդենէ,
եւ
ասեն
ցնոսա.
եթէ
տայք
սպանանել
զնա,
թաղեմք
պատուով
ըստ
օրինի
Մարտիրոսաց:
Յորժամ
յանդիման
եղեն
եպարքոսի
Մարտիրոս
եւ
Եղիազար,
խօսեցաւ
Մարտիրոս
եւ
ասէ.
ո'վ
բարերջանիկ
տէր
մեր`
դու
ետուր
ինձ
զիշխանութիւն
լինել
փոխանորդ
Երուսաղէմի.
իսկ
Եղիազար
այդ
նստեալ
՚ի
քաղաքի
աստ`
ժողովէ
դրամս
յանուն
Երուսաղէմի.
եւ
պատրեալ
կեղեքէ
զհայս:
Ասէ
եպարքոսն.
զի՞նչ
պարտի
դա
քեզ.
եւ
նա
ասէ.
Ժ.
եւ
ԺԵՌ.
դահեկան.
ասէ
եպարքոսն.
տակաւին
ո՞չ
զերծաւ
՚ի
ձեռաց
քոց
այրդ
այդ:
Եհան
Մարտիրոս
թուղթ
մի`
յորում
գոյր
կնիք
Եղիազարու,
եւ
ասէ.
սովին
թղթով`
իբր
գրով
եւ
կնքով
Երուսաղէմի
արձակեալ
զպաշտօնեայս
իւր`
հաւաքէ
նոքօք
զինչս:
Դարձաւ
եպարքոսն
առ
Եղիազար,
եւ
ասէ.
այդ
այդպէ՞ս
իցէ:
Եւ
նա
ասէ.
յոտս
մեծութեան
ձերոյ
հասեալ
կամ`
դադարիլ
աւուրս
ինչ
՚ի
պանծալի
քաղաք
թագաւորական.
եւ
ժողովուրդ`
որ
վայելէ
՚ի
խնամս
առատութեան
ձերոյ`
տայ
եւ
ինձ
զկարեւոր
պէտս
առ
՚ի
պահելոյ
զպաշտօնեայս
իմ.
յորոց
մի
էր
երբեմն
եւ
դա.
իսկ
՚ի
գիրդ
յայդ
չիք
խարդախութիւն,
զի
իմ`
է
կնիք
դորա,
եւ
յանուն
իմ
եւ
ոչ
յանուն
Երուսաղէմի:
Հրամայեաց
յայնժամ
եպարքոսն
առ
ծառայս
իւր`
բերել
նմա
վերարկու
պատուոյ.
զի
այր
այդպիսի
ասէ,
որ
հաւատարիմ
է
յարքունիս,
եւ
սիրելի
ժողովրդեան
իւրոյ,
կալցի
զպատրիարգութիւն
Երուսաղէմի:
Եւ
իբրեւ
բերին
զվերարկուն,
ետ
զգեցուցանել
զնա
՚ի
մէջ
ատենին
յանդիման
Մարտիրոսեանց:
Յառաջ
ընթացաւ
Եղիազար`
համբուրել
զքղանցս
եպարքոսին.
եւ
նա
ասէ.
ե'րթ
եւ
արա
'
աղօթս
վասն
կենաց
թագաւորին:
Եւ
եղեւ
՚ի
մեկնիլ
ամենեցուն
յատենէ
անտի`
ելին
եւ
Մարտիրոսեանք
եւ
Թլթլեանք`
ափշեալք
եւ
կորացեալք.
եւ
ցիրուցան
լեալ
գնացին
յայլեւայլ
տեղիս`
ոչ
կարելով
տանիլ
կատականաց
քաղաքացւոցն:
Եւ
այս
եղեւ
՚ի
վերջն
մարտի
յաւուր
տօնի
Մտից
սրբոյ
Լուսաւորչին
՚ի
Վիրապն:
Եւ
Եղիազար
հաճեցուցեալ
զեպարքոսն`
էառ
եւ
՚ի
թագաւորէ
հրովարտակ
՚ի
հաստատութիւն
իշխանութեան
իւրոյ.
եւ
եկն
՚ի
Կոստանդինուպօլիս:
