Համով֊հոտով

*
       Վանայ, Մշոյ եւ Պուլանըխի գեղերու հայոց խաղերը
Սասման կ’ելներ բարակ ծուխ, Գըլէջան,
Եարիկ մ’ունէնք Պուլանուխ, Մըրալէ։
Զարկեց մախճան, թալեց պուխ, Գըլէջան,
Երես կարմիր, աչքեր թուխ, Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Նախըրգընէն վար կ’էնէնք, Գըլէջան,
Քօռ անծեղուն քար կ’էնէնք, Մըրալէ։
Իմ հէր քե աղջիկ չիտայ, Գըլէջան,
Ջահելութիւն թարկ էնենք։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Շաղ թափեր գետին, հալեր, Գըլէջան,
Բոբիկ հետիկն էր կորեր, Մըրալէ։
Առայ զհետիկն ու գացի, Գըլէջան,
Եարոջ դուռ հանգըռցուցի։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրայ տ ըլէմ սընջարի։
Կաքաւ կայներ վըր քարին, Գըլէջան,
Կըտուց դըրեր քընարին։ Մըրալէ։
Ես աղջիկ ենք, բէլլի ենք, Գըլէջան,
Նըշանլու ենք, տէլլի ենք։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Եարիկս ի բաղչէն էր քուն, Գըլէջան,
Բուրսայի բարձն էր գլխուն։ Մըրալէ։
Գացի, գացի, հեռըցայ, Գըլէջան,
Բանձըր գեղին մօտեցայ։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Գացի, թ’առնենք թազայ հաց, Գըլէջան,
Անտէր թուլան զիս էխած. Մըրալէ։
Փախայ էլայ վըր դարին, Գըլէջան,
Յաւար արի իմ եարին։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Եարոջ դըռնով ընցայ ես, Գըլէջան,
Անձրեւ եկաւ, թացւայ ես. Մըրալէ։
Արեւ զարկաւ, թըփռայ ես, Գըլէջան,
Քանց կարմիր վարդ բացուայ ես։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Զեռնակայ բերդն էր փլեր, Գըլէջան,
Եարիկս ի տակն էր քըներ. Մըրալէ։
Քըներ էր ու քըրտըներ, Գըլէջան,
Հիալով էր, ա՜խ կ’էնէր։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։
Բաղշոյ քաղաք ձորոյ մէջ, Գըլէջան,
Իմ եար գըտայ քարի մէջ. Մըրալէ։
Յար ե՛րբ կենանք փախէ փախ, Գըլէջան,
Արի առնենք առ ու փախ։ Մըրալէ։
Տ ըլէմ տ ըլէմ սընջարի,
Ը մրա տ ըլէմ սընջարի։