ԿԻՏՈՒՐ
(ՄԱՐԱԽ)
Հանա
կիտուր
կանանչ
կոլոս,
Կորեկ
զականջն
էր
թալեր
դուրս,
Վախնամ
կըտրէ
զկորեկի
բոյս։
Մեռնիմ
քըզի
սուրբ
Հանգըրան,
Մարկոս
աղէն
էկաւ
մէյվան,
Կորեկ
մ’չեղաւ,
որ
բրդէր
թան։
Տօ՛
տղայ
լաւօ,
հօրիկ
քըշէ,
Ջալօն
շեղ
տուր,
Բըաշօն
քըշէ,
Աչքերդի
բաց,
թըրթուռ
իշէ։
Էլանք
գացինք
մեր
կորեկնոց,
Արտ
քաղեցինք,
լըցինք
մեր
ծոց,
Շահնէն
չափեց,
չեղաւ
կըթոց
մ’։
Կիտուր
գնաց
չուր
ի
Խոփեր,
Կերաւ
կըռոյթ,
թորկեց
չոփեր։
Մեռնիմ
քըզի,
սուրբ
Դէրէսօր,
Կորեկ
մի
տաս,
ուտեմ
էսօր։
Մեռնիմ
քըզի,
սուրբ
Կարէվան,
Կորեկ
մի
տաս,
բըրդեմ
ի
թան։
Մեռնիմ
քըզի,
Սուրբ
Կարապետ,
Մատաղ
անեմ
Կարոյի
ճետ,
Կիտուր
վարէ,
ընցուր
Դրմետ,
Երթայ
կորչի,
չդառնայ
ետ։