Յիշատակարան. Մասն II (1767-1776)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Արդ` ի մտանելն մեր շնորհիւ տեառն յայս շնորհաւոր ամս, ժամանեաց առ սրբ. վեհս մեր թուղթ յԱխլցխայու Սուլէյման փաշայէն: Զի Հերակլ Արքայն Վրաց կամելով հաշտիլ ընդ Սուլէյման փաշային, վասնորոյ` քան զայս յառաջ ընդ Գեօրկին Միրզային զգերիսն Ախլցխայու (զորս զօրքն իւր գերեալ էին ի պատերազմին . ) յետս դարձոյց առ նա: Եւ նա եւս զգիրսն Թիֆլիզու յանձնեալ էր Գէորգին Միրզային: Եւ զԱծղրու բէկ Օսման Աղայն եդեալ ընդ նմա, յղէր առ արքայն, զի երթեալ առ նա` վասն հաշտութեան հաստատուն պայման գիցէ, եւ յետս դարձցի առ ինքն: Որք եւ եկին ի սուրբ Աթոռս, եւ աստի երթային ի Թիֆլիզ: Եւ Սուլէյման փաշայն ընդ Օսման Աղային աղերսանաց թուղթ էր գրեալ առ սրբ . վեհն, գրել Արքային վասն իւր, զի կատարեալ սրտիւ հախտեսցի ընդ ինքեան: Վասնորոյ` եւ սրբ. վեհն ըստ խնդրոյ նորին` զթուղթ մի գրեաց առ Հերակլ Արքայն, (որ ի նոյ. Է յիշեցեալ է . ) ծանուցանելով նմա զխնդիր Սուլէյման փաշային վասն հաշտութեան: Եւ խնդրեաց` զի ի բաց եդեալ զխռովութիւնն իւր, հաշտեսցի ընդ նմա, եւ ընդ Օսման Աղային զմիամտութեան թուղթ գրեսցէ առ նա: Եւ զի` ախթարմայքն զեկեղեցիսն Ախլցխայու ի խղճալի ժողովրդենէն մերմէ բռնութեամբ առեալ էին եւ իւրացուցեալ, եւ զնոսա յարտաքս թողեալ: Զոր ի լսելն սրբ. վեհին` ընդ այն կարի ցաւեցաւ: Որոյ աղագաւ եւ գրեաց սմա, գրել Սուլէյման փաշային, զի զմի զեկեղեցին յախթարմայիցն առեալ, Հայոց տացէ :
       Թուղթ եւս առ Ախլցխայու Սուլէյման փաշայն գրեաց (որ ի հոկ. Ը յիշեցաւ ) ի պատասխանի թղթոյն: Ծանուցանելով նմա ըստ խնդրոյ իւրոյ զգրելն իւր առ Արքայն վասն հաշտութեան: Զնոյն խնդիր վասն եկեղեցւոյ, սմա եւս գրեաց: Յղեցան այսոքիկ ընդ Գեօրկին Միրզային եւ Օսման Աղային: Որք ելին ի միասին ի յնվ . Ա: