Յիշատակարան. Մասն II (1767-1776)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Թուղթ գրեաց սրբ. վեհն ի Կարս առ Իպիշ Բայրաղտարն ի պատասխանի թղթոյն, որ գրեալ էր զանդէպ խնդիր իմն առ սրբ. վեհն: Զի տղայքն մեր` որք ի հոկտեմբերի ԺԳ գնացին ի Կարս` եւ ի ԻԸ դարձան անտի, եկեալ էին ընդ նոսա քանի մի անձինք ի յուխտ, որք դարբին էին, եւ Կարնեցիք: Այժմ սա գրէր թէ` ձեր տղայքն որք զայն դարբին Մհին բերել են յայդր` շուտով յետս յղեա, զի ընդ նմա հաշիւ ունին մեր մարդիկքն: Եւ տղայոցն թամբեհ արա, զի այդպէս բանս մի արասցեն. զի ի գալն աստ` վասն քոյդ խաթերն ոչ ոք ասէ նոցա ինչ: Արդ մինչ այդպէս առնեն, լաւ չառնէն. մտածեա, եւ որ ինչ լաւ է` զայն արա: Վասնորոյ եւ սրբ. վեհն գրեաց նմա թէ` այս Աթոռոյս եկօղ եւ գնացօղն ո՞վ որոնէ` թէ դու ո՞վ ես, կամ ուստի եւս եկեալ, զի այս ուխտատեղի է, եւ դրունքն բաց, ընդ մի դուռն եկօղն մտանէ` եւ ընդ միւսն գնացօղն ելանէ: Զայդպիսի անպատեհ բանս մեր մարդիկքն ոչ արարեալ են, եւ ոչ առնեն: Ի գալն այտի ուխտաւոր անուամբ եկեալ են ընդ նոսա, եւ աստ զուխտն իւրեանց արարեալ եւ ի Բայազիտ գնացեալ: Ինչ գիտէին թէ ով են եւ ինչ մարդ: Այդ կարծիքդ ի զուր է եւ ի մեր մարդկանցն հեռի: Այսպէս գրեալ` յղեցաք առ նա ընդ նորին գրաբեր Թալնցի տաճկին, ի դեկտեմբերի ԻԱ: