1
Որք
հայեցան
յանկարգ
բերմունս
տարերացդ
ժամանակաւ
ի
ջուր,
յաճախ
ի
հողմ
ի
կարկուտ,
ի
ցաւս
եւ
ի
տարաժամ
մահս
եւ
յայսպիսիսս,
եւ
ցնորեալք
անվերակացու
եւ
անարատ
ասացին,
կամ
չար
զոմն
ապականիչ
հակառակ
բարւոյն,
անձն
կենդանի.
զայն
ոչ
իմացան
եթէ
զկնի
անկարգաբար
շարժման
բանականին`
անձնիշխան
կամաւք
եղեւ
այս
Աստուծոյ
թոյլ
տուեալ
եւ
լինի
յահ
եւ
ի
խրատ,
մինչեւ
վարժեալքն
աստէն
առցեն
զհանդերձեալ
աշխարհն,
որ
բնաւին
անապականն
է
եւ
յանյեղլի,
եւ
Աստուած
է
արարիչ
երկուցն,
որ
եւ
կարծիս
տա
մտաց
ի
ձեռն
Մովսիսի
եւ
Դաւթի,
թե
ձեռագործ
է
այս
աշխարհս,
իսկ
այն`
անձեռագործ
եւ
իմանալի,
զոր
ոչն
պատմէ
ումեքիւ,
բայց
միայն
այս
Մովսեսիւ։
A
6ա