ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՂԸ (ԿԴ)
       ԼԲ. 10-25
       1 Եւ զի երկչոտ է ազգ մարդկան իբրեւ զնապաստակ, որ եւ ի ճոխփմանէ ջուրց երկնչի, եւ մարդ երազաւք ի գիշերի, եւ ի տուընջեան, որ ի յորոտմանէ եւ ի շարժմանէ տարեր ինչ, եւ յուժգին ձայնէ։
       2 Ապրեցոյ զիս, ասէ, Տէր Աստուած իմ յԵսաւայ եղբաւր իմոյ , գուցէ եկեալ հարկանիցէ մայր առ մանկանն (ԼԲ 11)։
       3 Միտք վասն մեղաց երկնչին ի տարաժամ մահուանէ մարմնոյն։ 4 Եւ Յակոբ զի այն ինչ աշակերտեալք եին դստերքն հեթանոսաց եւ դեռաբողբոջք տուեալ ի Տեառնէ տղայքն. ապա յիշեաց զոսպնաթանն, որով եառ զանդրանկութիւնն յագահէ անտի. եւ ի բուռն առնու զսովորական առաքինութիւնն, զխոնարհութիւնն, զխոստացեալ աստուծոյ տասնորդսն տայ փրկանս հաւատացեալ ժողովրդեանն իւրոյ ։
       5 * Եւ ստանա զնոսա Աստուծոյ, ի սուրբ կենդանիսն խառնէ զանսուրբսն զուղտսն եւ զէշսն` զանսրբութիւնն Եսաւայ նշանակելով, որ առեալ կանայս ի ծառայական ազգէն Քետայ ծառայեաց եւ ինքն որդոցն Յակոբայ որդաւքն իւրաւք` Դաւթի եւ Սողոմոնի եւ այլոց թագաւորացն հարկատրութեամբ , որք տերեցին բեռնակրութեամբ զնոսա մինչեւ ի գերութեանն ժամանակն։ 6 Եւ զի հպարտ սիրտ լաւ համարի զխաւս խոնարհութեան քան զպատարագս, եւ զայն եւս յաւելու խրատս ծառայիցն տալով , թէ ի հարցանելն Եսաւայ ասել թե պատարագ է Յակոբայ, զոր առաքեաց տեառն իւրում Եսաւայ եւ ծառայ քո Յակոբ գայ զկնի (ԼԲ 18-19) ։ 7 Զոր տեսեալ Եսաւայ զչուս խաշանցն եւ լուեալ եւ զբանս տարողացն` թափին թոյնքն ի թովչացն եւ կակղանայ խիստ բարքն, եւ այն աւր ոչ տեսանէ զՅակոբ, այլ զուարճանայ չորս հարիւրաւքն եւ կարաւտի տեսլեան եղբաւրն։
       8 Եւ Յակոբ զկանայսն եւ զտղայսն անցուցանէ ընդ հունն, որ կոչեցաւ Յակոբայ յայնմ աւրէ եւ զամենայն ինչս իւր (ԼԲ 22-23)։
       9 Եւ մնաց Յակոբ ինքն միայն, եւ մի գիշեր, եւ ահայ այր մի մատեաւ եւ կալան զգաւտիս իրերաց մինչեւ ցառաւաւտն (ԼԲ 24) ։ 10 Կայր Յակոբ ի բանակն Աստուծոյ, որոյ զաւրապետն եկն առ նա` ո'չ յերազի եւ ի քուն, այլ ի զգաստութեան , թերեւս յաղաւթս պնդեալ գաւտեաւ, զոր Յոբայ ասէր Աստուած` Պնդեա' իբրեւ այր զմէջ քո ։ 11 Մարդացաւ մարմնով անմարմինն, որպէս առ Աբրաամ, անդ` վասն տալոյ զաւակ եւ աստ` վասն աւրհնելոյ ։ 12 Ասեն թէ զպատկերն եւ զոյժն Եսաւայ զգեցաւ Տէրն, զի կրթեսցէ զնա եւ ցուցցէ, թե այնչափ է զաւրութիւն նորա, զի մի երկիցէ իբրեւ զաւրացեալ։ 13 Ի քրտան կայր Յակոբ, բուռնa եհար եւ ճմլեաց զզիստս նորա` յիշեցուցանելով նմա, որ ի ծնընդեանն ժամն կալաւ, զզիստէն Եսաւայ։ 14 Եւ յերիտասարդութեանդ, ասէ, ընդէ՞ր երկնչիսa։
       A 69բ-70ա, H 112աբ