ԽԲ
(ԻԱ)
Գ.
7ա
1
Այս
իսկ
բնաւորեալ
է
առ
մարդիք,
զի
ի
մեղանչելն,
յառաջ
քան
զյանդիմանելն
ուրուք`
ինքն
զինքն
յանդիմանէ
եւ
յանձն
իւր
հաշի
եւ
մաշի։
2
Քան
զի
զաւրութիւն
է
Աստուած
ամենաշարժ
`
չարացն
կշտամբիչ
եւ
զարհուրեցուցիչ,
իսկ
լաւացն
զաւրացուցիչ
եւ
զուարթացուցիչ։
3
Եւ
թէ
ուստի՞
գտին
նախ
ծնընդական
մասինն
պատիւ
առնել
եւ
զնա
ծածկել։
4
Վասն
զի
մասն
ունէին
մարգարէական
շնորհի,
եւ
այն
արար
նոցա
գերեդարձ
մտացն,
գիտացին
թէ
անմահք
եղաք ,
եւ
արդ
մահկանացու`
հանցանաւքն
եւ
անել
հրաման
ընկալաք
իբրեւ
զանասունս
արու
եւ
էգ
գոլով։
5
Իսկ
զթզենի
տերեւն,
ոմանք
կարծեցին
թուզ
գոլ
զպտուղն
յանցանացն
գոլ ,
յորում
տեղւոջ
եւ
զծածկելն
եւ
զթաքչելն
արարին
։
6
Եւ
վկայ
թզենւոյն
գաւսացուցանելն
արարին
յԵրուսաղէմ։
7
Եւ
կէսք`
զխաղողն
եւ
զարիւն
խաղողոյն,
զոր
Տէրն
կենաց
գրաւական
ետ
`
ածեն
վկայս,
զոր
գիրք
չէ
բացեալ
զիա՞րդ
իշխեն
յանձանց
ասել
ինչ։
8
Եւ
գիտութիւն
չարոյ
եւ
բարի
կենաց։
A
29աբ,
H
49ա