Դ
(Ա
IV)
Ա.
3ա
1
Եւ
ասաց
Աստուած
եղիցի
լոյս,
եւ
եղեւ
լոյս։
2
Եւ
ետես
Աստուած
զլոյսն,
զի
բարի
է։
3
Եւ
ընդէ՞ր
վասն
երկնի
եւ
երկրի
լինելութեանն
ոչ
ասաց
թէ
եղիցի,
այլ
զարարն
միայն։
4
Քանզի
*
կամեցաւ
կարճել
զհայհոյիչ
լեզուս,
որք
անարար
եւ
անեղ
ասեին.
եւ
ինքեանք
`
արարածոց
երկիր
պագանեին։
5
Եցոյց
եթե
երկրպագեալքն
ի
նոցանէ
արարածք
են
ճշմարտին
Աստուծոյ։
6
ՅԱստուծոյ
այնպէս
շարժեալ
Մովսէս
ասաց։
7
Եւ
քանզի
Աստուած
լոյս
է`
չէր
պիտոյ
նմա
լոյս
եւ
ժամանակ
զեկինս
եւ
զերկիր
առնել
։
8
Իսկ
յորժամ
արար
զհարկս
զայս
մեծ՝
պիտոյ
էր
սմա
եւ
լոյս
եւ
ժամանակ։
9
Որպէս
նախ
տուն
կազմէ
ոք
եւ
ապա
ի
խնդիր
ելանէ
լուսոյ
արեգական
եւ
ճրագի։
10
Այս
առաջին
բարբառ
Աստուծոյ
առանց
շրթանց
շարժելոյ
եւ
լեզուի
տատանելոյ
եւ
աւդոյ
հնչելոյ
եւ
ատամանց
ընդ
հարկանելոյ,
զի
ոչ
գործիք
եւ
յաւդապատ
բանն
է
կարծել
զԱստուծոյ ,
այլ
'
վասն
զմեզ
ուսուցանելոյ
վարի
գիր
մերովս
աւրինակաւ
գրից
։
11
Նախ
զարարն
դնելով
ի
ցոյցս
գործոյն,
եւ
ապա
ասացն`
զանաշխատն
յայտ
առնելով։
A
8աբ,
H
4բ