ԽԴ
(ԻԳ)
Գ.
8
1
Զի
ի
վերայ
մեղացն
շիկնելն
յոյս
ունի
փրկութեանն
եւ
տերեւ
թզենւոյն.
զի
խոշոր
եւ
ցաւեցուցիչ
է
աւելի
գրգեալ,
եւ
փափուկ
նոցա
մարմնոցն
ապաշխարութեան
է
տեսակ
եւ
մեղացն
նշանակ,
որոյ
պտուղն
քաղցր
է
ի
ճաշակելն
եւ
յետոյ
խոշոր
է
ի
խիղճմտանացն
ցաւելով։
2
Եւ
լուան,
ասէ,
զձայն
գնալոյ
Տեառն
Աստուծոյ,
ընդ
երեկս
ի
դրախտին
անդ
եւ
թաքեան,
երբ
անմեղ
էին
ազդումն
գալոյ
լինէր
։
3
Եւ
արդ,
Ը
նդ
երեկս
ասելն
տարակուսելի
է,
թէ
որ
է
աւրս
այս
եւ
երեկոյ։
4
Վեցերորդն
ոչ
է,
զի
հանգեաւ
յեաւթներորդումն .
եւ
ապա
եդ,
ասէ,
զմարդն
ի
դրախտի
անդ
։
5
Համարձակեցան
ոմանք
յարտաքնոցն
ասել
լինել
մարդոյն
ի
դրախտի
անդ
զհազար
ամ,
վկայ
ածելով
զասելն
ի
Դաւթիայ
`
եթե
`
Հազար
ամ
ի
յաչս
Տեառն,
որպէս
աւր
երեկի .
իսկ
այլք`
յընտանեաց
զԽ.
(40)
աւր
ասացին`
ըստ
հոգեծնութեանն
արուի,
իսկ
մեք
ոչ
ընդդէմ
կարեմք
ասել
ինչ
եւ
ո'չ
զմերն
հաստատել,
քանզի
է
ինչ
զոր
յայտնեաց
Աստուած
մարգարէին
եւ
է ,
զոր
ծածկեաց,
որպէս
զերկնիցն
զարարն
եւ
եթ
ասաց,
եւ
զերբն
լռեաց։
6
Նոյնպէս
եւ
վասն
ծառոյն
գիտութեան
բարւոյ
եւ
չարի
ասաց
եւ
վասն
պտղոյն
լռեաց.
Զի
թեպէտ
եւ
գոն
արմատք
մահաբերք,
այլ
նոքին
ոչ
կարեն
եւ
կենաց
պատճառ
լինել,
զ
ի
երկու
բնութիւն
ի
մի
ծառ
ոչ
կարէ
լինել ,
այլ
բանն
է
աստուածային
սաստկութեան
եւ
քաղցրութեան
եւ
ծառն`
միջնորդ
ընդ
մարդ
եւ
ընդ
Աստուած։
A
30ա,
H
50ա
