ԽԸ
(ԻԵ
I)
Գ.
13-14
1
Եւ
ասէ
Տէր
Աստուած
ցկինն
զի՞նչ
գործեցէր
զայդ,
որպի՞սի
մտաւք,
զի՞նչ
խորհելով,
յի՞նչ
ախտացար
(Գ
13),
զի
ինքն
ասասցէ
ապաշաւանաւք
զպատճառն,
զի
ոչ
եթե
ծառն
եւ
զպտուղն,
այլa
կամք
աստուածանալոյն
մերկացոյց
զնա
ի
փառացն
զոր
ունէրb
։
2
Եւ
եղեւ
առակն.
թէ
էշն
չոգաւ
եղջիւրս
առնուլ`
եւ
տեսեալ
զնա
կտրեցին
զականջսն ,
նորա
այլ
եւ
նա,
ո'չ
խոստովանեցաւ
զապաշաւանացն
զբանն
`
զմեղացն,
այլ
ասէ,
աւձն
ոչ
ետ,
այ
լ
խաբեաց
զիս,
եւ
ոչ
ասաց
թէ
յինչ
յոյս
խաբեաց
զիս ,
զոր
պարտ
էր
ասել
։
3
Քանզի
առաջին
բարին
չմեղանչելն
է,
եւ
երկրորդ
`
յետ
մեղանացն
ապաշաւելն
եւ
գտանելն
թողութիւն,
եւ
թէ
յերկարի
յապաշաւանսն
լինի
հաւասար
չմեղուցելոցն,
ըստ
խրատո
ւ
ուրումն,
որ
ասէր .
Թէ
արդարագործ
չեղեր,
արդարախաւս
լեր,
եւ
թէ
յերկարես
ի
նմին,
եւ
արդարագործ
եւս
լինիս։
4
Աւձն,
ասէ,
խաբեաց
զիս
(Գ
14)
։
5
Եւ
զիա՞րդ,
միթե՞
հաւասար
ոք
էր
նմա
աւձն
եւ
կամ
կնոջն
տուաւ,
որպէս
նա`
Ադամայ
։
6
Ո՞չ
ընդ
նմա
ձեռամբ
ի
ծառայութիւն
տուեալ
էր
ընդ
այլ
գազանսն
։
A
30բ,
H
51բ