ԻԵ
(ԺԱ
II)
Բ.
6
1
///
զոր
թէ
ոչ
առնուն
մարդիք
եւ
հրեշտակք
յանասունս
համարեալ
են,
որք
ի
մարս
իւրեանց
եւ
ի
տարերքս
համաւրէն
հային,
իսկ
պատկերն
Աստուծոյ
ի
վեր
եւ
եթ
նկատ
է
յամենածնաւղն
եւ
յիանալի
անձրեւն ,
որ
ի
նմանէ
պատուիրանն
է,
զի
դեռեւս
չէր
եդեալ
եւ
զիմացուածս
արարածոց
ի
կիր
արկեալ,
եւ
դարձեալ
գործէր
զերկիր
մարդն,
զի
չեւ
էր
յանցեալ
մարդն
եւ
դատապարտեալ
ի
գործ
սորա։
2
Բայց
աղբիւր
ելաներ
յերկրէ
եւ
ոռոգաներ
զամենայն
երեսս
երկրի.
ի
դեպ
է
զի
ի
ցամաքեալն
երկրի
բխեցին
աղբիւր
ընդ
լերինս
եւ
ընդ
դաշտս,
եւa
զիարդ
միաւոր
կոչէ
զբնութիւն
ջուրց,
որ
աղբիւրաբար
ելանեն
մի
կոչէ,
որպէս
անդեայ
եւ
պար
եւ
զաւր,
եւ
ամենայն
ձիական
զաւրութիւն`
ձի
թագաւորի
անուանի,
զի
մի
աղբեւրն
զիա՞րդ
կարէ
ոռոգանելb
զամենայն
երկիր,
կամ
յաղագս
շատութեան
երկրի
չբաւելով
միոյ
աղբեւրն,
կամ
վասն
անհարթութեան
երկրի
լերանց
եւ
ձորոց,
եթէ
ոչ
զԱստուծոյ
աղբեւրս
ասիցէ,
որք
ի
զանազան
տեղեաց
ելեալ
ոռոգանէին
զսահմանս
վայրացն.
եւ
բարիոք
զերեսս
ասէ
երկրին,
որ
է
պտղաբերն
եւ
զբերրին,
որ
կարէ
ընդ
ձեռամբ
մշակաց
մտանել
եւ
սերմանել,
այլ
եւ
ի
դէպ
է
ամպոց
խոնարհիլ
յերկիր,
եւ
առնուլ
ջուր
ի
ծովէ
եւ
ի
գետոց
եւ
յաղբիւրաց,
որ
ի
վերայ
երկրի,
եւ
աստի
ելեալ
ոռոգանէ
անձրեւով
զՏէրն
երեսս
երկրի,
իբրեւ
զմիտս
ոռոգանէ
զսգա[յ]արանս
կենդանութեամբ,
որ
ի
դէմս
են`
յաւրինակ
Տեառն
Յիսուսի,
որ
ել
ի
կուսական
[արգանդէ]։
H
34ա-35ա
