ԼԳ
(ԺԴ)
Բ.
19բ-24
1
Զթանձրութիւնն
աչաւք
տեսանեմք
եւ
մտաւք
որոշեմք,
իսկ
զհնչումն
ձայնից
ականջքն
առանց
աչաց
մտաց
թարգմանեն։
2
Իսկ
զաներեւոյթսն
միտքն
միայն
իմանան,
առանց
աչաց
եւ
ականջաց,
բայց
անուն
ոչ
ընդունի,
վասն
որոյ
եւ
խաւսել
իսկ
ոչ
կարեմք
զնմանէ
բանիւ։
3
Եւ
մարդ
ոչ
մարմնով,
այլ
մտաւք
է
պատկեր
Աստուծոյ։
4
Եւ
Աստուած
յառաջ
քան
զլինելն
տեսանէ։
5
Եւ
հաստատ
տեսութիւն
մտացն
է
քան
որ
զաչացն։
6
Եւ
նախաստեղծ
մարդոյն
աչաւք
եւ
մտաւք
միանգամայն
ելից
զպակասութիւնն
կոչելով
անուանս
կենդանեացն,
զի
ոչ
վայրապար
ինչ
արար
Աստուած,
այլ
զկարեւորսն ,
վասն
որոյ
եւ
ասէ.
Ամենայն
շնչոյ
կենդանոյ
զինչ
եւ
անուանեաց
Ադամ,
այն
անուն
է
նոցա
(Բ
19բ):
7
Զի
ոչ
անդե
պս
ինչ
կոչեր,
այլ
զյարմարն
եւ
զնմանն,
որպես
եւ
զառիւծն
ի
յառնլոյն,
եզն`
ի
հեզութենէն,
շունն`
ի
շողոքորթելոյն,
կատուն`
ի
տանն
կալոյն,
խոզն`
ի
խուզողութենէն .
եւ
այլքն
`
նոյնպէս
։
A
27ա,
H
44ա