ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՀԲ (ԽԱ I)
       Ը. 20-Թ. 20
       1 Եւ շինեաց Նոյ սեղա ն Տեառն Աստուծոյ եւ մատոյց պատարագ եւ հոտոտեցաւ. ի Նոյ եւ ի պատարագս նորա, զի նախ ի մատուցողն եւ ապա ի պատարագն հոտոտի, զիմացական խունկն պատուելով անկարաւտն իբրեւ ի Հաբելին ։ 2 Եւ զի՞նչ մատոյց ի կենդանեաց յընտանեացն ե զն եւ խոյ, եւ ի թռչնոց` տատրակ եւ աղաւնի, որպէս եւ յետոյ աւրինադրեցաւ. թերեւս այծ ոչ մատոյց, զի մեղս ոչ ունեին, եւ հոտոտի ոչ ունելով ռընգունս, տալով տեղեկութիւն, եթե Աստուած անուշանայ ի պատարագն մեր, որքա՞ն մեզ պարտ է ի նորա Միածնին ի պատարագն բերկրիլ ։ 3 Եւ հուր` զի չէ գրեալ իջանել յերկնից, ոչ ի Հաբելին եւ ոչ ի Նոյին. թերեւս ինքեանք եդին զհուրն վառելով զպատարագն իւրեանց արդարքն մինչեւ ցԱբրաամ։
       4 Եւ ասէ Աստուած , ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր (Ը 21) , զի միտք մարդոյ հաստեալ է ի խնամս չարին ի մանկութենէ ։ 5 Ցաւեցար արարչական խնամոցն այնքան բազմութեան կորուստն, զոր թեպէտ եւ գիտէ զդառնալ մարդկան ի նոյն չարիս, այլ ինքն ոչ դառնայ ի նոյն անէծս, ուխտելով Նոյի որպէս նախ խոստացաւն ` ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի ։ 6 Զամենայն ասելովն յայտ առնէ մասնաւորաբար հարկանել, զի մի բնաւ անհոգասցին մարդիկ, եւ զի ակամա եւ ի հարկէ հարկանէ եւ ոչ ախորժելով։
       7 Յայտ է զի ի վեց աւուր ստեղծեաց զաշխարհ, զքառասուն աւր ապականէ եւ զտարի մի` վասն , զի բնութեամբ է բարի վաղվաղակի առնէ եւ զպատուհասն` համր ոչ վաղվաղակի, այլ բռնադատեալ ի մէնջ։
       8 Այսուհետեւ զամենայն աւուրս երկրի սերմն եւ հունձք , ցուրտ եւ տաւթ , ամառն եւ գարուն , զտիւ եւ զգիշեր մի՛ դադարեսցեն (Ը 22), վասն զի զտարին պատուհասի ոչ սերմանեցին եւ ոչ հնձեցին ։ 9 Ցուրտ` ասէ, որ է ձմեռն, տաւթ` աշունն, ամառն եւ գարուն ոչ եղեւ եւ ոչ անկաւ ի թիւ տարւոյ եւ ամսոյ, շաբաթու եւ աւուր, զոր խոստանայ յայնմյետէ ո'չ խափանիլ կրկին , այլ թեպէտ եւ կայր յեղանակքդ յառաջագոյն սկսեալ` յելիցն Ադամայ, այլ ոչ դառնաշունչ այլ քաղցր եւ ոչ այնքան աշխատելի։
       10 Եւ աւրհնեաց Տէր Աստուած զՆոյ եւ զորդիս նորա , եւ ասէ ` Աճեցէք եւ բազմացարուք եւ լցէք (Թ 1) . Ոչ նոր ինչ աւրհնութիւն տա, քան թե զոր ետ Ադամայ վասն զի նոյն տէր է եւ զնոյն բնութիւն աւրհնէ, բայց զիշխանութիւնն պակասագոյն, զի ոչ ասաց տիրել գազանաց, այլ ահ եւ երկիւղ ձեր, ասէ , եղիցի ի վերայ ամենայն գազանաց, որպէս եւ է տեսանել , զի երկնչին եւ թաքչին պատկառելով յիշխանէն առաջնոյ։
       11 Եւ ամենայն զեռուն , որ է կենդանի, ձեզ լիցի ի կերակուր իբրեւ զբանջար խոտոյ է ետու ձեզ զամենայն (Թ 3)։
       12 Ադամայ ասացաւ ի փայտէն գիտութեան չուտել եւ յամենա յն ծառոյ դրախտըն ուտել, նմանագոյն ասէ եւ սմա զամենայն զեռուն, որ շնչովն է կենդանի եւ նովաւ զեռայ ` ուտել ։ 13 Եւ զմիս արեամբ մի արեամբ եւ շնչով չուտել, զի զձեր, ասէ, արիւնդ խնդրեցից ի գազանաց եւ ի մարդկանէa ։ 14 Արիւնն Հաբելի խաւսելով յերկրի արգելու յարիւնակերութենէ եւ յոյս տա յարութեան։
       15 Եւ զի արեամբ ազգակից են մարդ եւ անասուն, արգելու զհարազատն ուտել , զի հսկայքն որպէս անյագ եին ի խառնակութիւնն կանանց եւ անխտիրք ի մարմնակերութեան , յայն սակս, զի ուտեին անհրաման` հրամայէ ուտել, թե չկարեն ժուժալ , սակայն ի բաց արձակեալ զաւդ եւ զհուր եւ ապա ուտել զհող եւ զջուր, վասն զի արուն եւ էգն շարժին ի միաւորին եւ խառնիլ . աւդ եւ հուր աւելի է յարու[է]ն ։ 16 Եւ ջուր եւ երկիր յոլով է յէգն ։ 17 Հուրն մածուցանէ, հողն եւ ջուրն մածնուն, աւդն սնուցանէ եւ a չորքն միաբանեալ լինին մի գոյացութեան կենդանոյ ։ 18 Զի թէ ոչ արիւնանայ Հուրն ո'չ կարէ ջեռուցանել զաւդն եւ ջեռուցեալ շնչէ ընդ արեան երակսն, եւ ջերմութեամբ եւ հովութեամբ շարժի սաղմն ի կենդանութիւն եւ յաճումն եւ ի սնունդ. եւ մի է առ անասունն եւ առ մարդ, եւ միապէս ունին զցաւելին եւ զչարչարելին ։ 19 Արդ , մի ' կերիցեն գազանաբար, զի մի ընդ գազանս եղիցին, զի մսակերքն անողորմք են եւ գազանամիտք , ուստի եւ առանց աւրինաց յոլովք են առաքինացեալք եւ պարկեշտացան ։ 20 Այլ իբրեւ զբանջար զի՞ ասաց. քանզի ոչ ամենայն բանջար ուտելի է, որպէս ցմախ, որպէս բանգ, շաղինդր եւ այլք, ոմանք դառինք եւ կէսք ոմանք մահաբերք իսկ են։
       21 Ձեր արիւն, ասէ, խնդրեցից ի ձեռաց գազանաց (Թ 5)։
       22 Զի ի յարութեանն խնդրէ զգազանակուրսն, որպէս զցուլն հարկանող քարկոծ հրամայէ առնէլ, նոյնպէս եւ զգազանսն մարդավնաս ելանել երկրին որսալ եւ չարաչար սատակել աւրինապահ արանց։
       23 Եւ զարիւն մարդոյ ի ձեռաց եղբաւր իւրոյ խնդրել (Թ 5ա)։
       24 Ոչ աւտարի, այլ եղբաւր արիւնէ ասէ. եւ ընչիւք ոչ վճարի այլ անձնական արեամբ, զի աշխարհն, որ լինելոց է լաւագոյն է քան զայս եւ դատաստանն, յայտ է, առաւել քննութեամբ։
       25 Եւ խաւսեցաւ Տէր Աստուած ընդ նոյ եւ ընդ որդիս նորա եւ ասէ . Ահաւասիկ ես հաստատեցի զուխտ իմ ընդ ձեզ եւ ընդ ամենայն գազանս եւ անասունս եւ ընդ թռչունս , զի ոչ եւս մեռցի ամենայն մարմին ի ջրոյ (Թ. 8). Հաշտեցաւ Աստուած ընդ արարածս իւր եւ մխիթարէ զսգաւոր մնացորդսն եւ բառնայ զերկիւղն կասկածանաց , զի մի ' չարիս ինչ գործեսցե երկնչելով ի ջրոյ` իբրեւ , որք զաշտարակն շինելոց էին, եւ գազանաց եւ անասնոց եւ սողունս եւ թռչնոց , եւ Տէր քոյր առնէ, զի իւրք եին եւ երկընչին եւս ի մահուանէ, եւ աղետ է Արարչին վասն նոցա որպէս ասեր ցՅովնան ` Զիա՞րդ ոչ գթայի ես ի Նինուէ , յորում բնակեալ են աւել քան զերկոյտասան բիւր մարդիկ եւ յանասունս բազումս ։ 26 Եւ նշան եւս տա ողորմածն թերահաւատիցն։
       27 Զաղեղն իմ դնեմ, յ ամպս, ասէ , եւ եղիցի ի գումարեալ ինձ զամպս ի վերայ երկրի , տեսից զաղեղն եւ յիշեցից զուխտն իմ (Թ 13)։
       28 Աղեղն դնէ զնշանն, զի ոչ հասարակ ջնջէ զերկիր, այլ մասամբ հարկանէ, իբր նետ յաղեղանէ արձակեալ զմի ոք հարկանէ . ի մէջ բազմաց եւ միոյ մասին եւ անդամոյ դիպի խոցն։
       29 Նոյնպէս եւ Աստուծոյն. գաւառաց` որպէս Սոդովմայն, թագաւորաց ` որպէս փարաւոնին, քաղաքաց` իբրեւ զԵրիքովի, արանց եւ տանց` իբրեւ Դադանայ, եւ Աբիրոնի եւ Կորխայ, եւ միոյ` իբրեւ Աքայաբու ։
       30 Եւ է ծիածանդ, որ ձգի յամպս յաւուրս անձրեւաց, բայց զի ասեն իմաստունքն, թե աղեղնդ, զոր Արամազդայ գաւտի կոչեն, ոչ է գոյաւոր, այլ պատահումն եւ գոլորշի գէջ ամպոյ եւ արեւոյ, յոչ գոյիցն երեւումն, ուստի ի պարզի ոչ երեւի, եւ ոչ ի գիշերի, այլ Աստուծոյն` գոյաւոր եւ հաստատուն պարտ է լինել նշան, եւ Աստուծոյ միայն յայտնի միշտ, մեզ աներեւոյթ, զի ոչ ասաց տեսանէք, այլ ` տեսից եւ յիշեցից զուխտն իմ (Թ 15), ուստի յայտ է, թե կայ իմն յարակա նշան ի ձեւ աղեղուն, ըստ բացատպութեան ամպոյ եւ պարզոյ, եւ յամենայն ժամ անլուծանելի, եւ Աստուծոյ միշտ յիշելի եւ գիտելի։
       31 Որդիք Նոյի` Սէմ, Քամ, Յաբէթ ։ 32 Եւ Քամ էր հայր Քանանու ։ 33 Երեք ասէ եւ չորս թուէ, զի որդին զբարս հաւր ունէր, որ զաւրութեամբ մի են ։ 34 Քամ ջերմութիւն ասի, Քանան՝ առգնող կամ առիթ, զի ջերմ յանդգնութեանն հաւրն առիթ գտաւ գնելով զբարս նորա։
       35 Եւ սկսաւ Նոյ այր հողագործ լինել , եւ տնկեաց այգի , եւ արբ ի գենւոյն , եւ մերկացաւ ի տան իւրում a (Թ 20) ։ 36 Սկիզբն առնէ արդարն զերկիր գործել , զոր այլք մասն արդարութեան ասեն զհողագործութիւնն, որում երկրորդէ արդար իշխանութիւնն, եւ սկիզբն առնէ արդար իշխանութիւնն ։ 37 Եւ սկիզբն Աստուծոյ իմաստութիւնն , որով զարարիչն իւր ծանիցէ եւ զանիրաւութիւնն եւ զվնասն պարզէ յաշխատասէր եւ վաստակասէր խոնջմամբն, զառանց մեղաց պտուղն շահիցի ։ 38 Զի որ ինչ հարկաւորն էր ինքնին երկիրն բուսոյց խնամաւքն Աստուծոյa։
       A 44ա, H 72բ-73բ