Ծ
(ԻԷ)
Գ.
19
1
Եւ
դրախտն
զի
չէ
ապականացու
եւ
ոչ
անիծաւ,
եւ
ոչ
զապականացու
բնակիչս
ընդունի
a
վասն
փուշ,
որ
ի
բնութենէ
տնկոց
կայր
յառաջ,
եւ
որ
ի
կեղեւոյն
եւ
ի
մորթոյն
վերայ
է,
յետոյ
յարեցաւ
յանիծիցնb։
2
Իc
քիրտն
կեր
զհաց
քո
մինչ
եւ
դարձցիս
յերկիր։
3
Քիրտնd
արտաքսաշնչութիւն
է
աշխատեալ
մարմնոյ
եւ
նշանակ
առողջութեան
հիւանդաց։
4
Եւ
որ
չարչարի
մարմնով
արդարանայ
հոգւով`
գրեալ
է՞
հնարք
է
եւ
այս
առողջութեան
մարդասիրին
հրամայեալ
հիւանդացեալ
բնութեանս`
զհեղգութեան
յանցանսն
չարչարանաւք
քաւել
եւ
երանելի
եւս
լինել,
ըստ
այնմ
`
զվաստակս
ձեռաց
քոց
կերիցես։
5
Երանելի
է
քեզ
եւ
բարի
եղիցի
քեզ,
մինչեւ
դարձցիս
յերկիր
ուստի
առարe։
6
Եւ
թէ
զսատանայ
ընդէ՞ր
ոչ
պատուհասեաց
ասիցէ,
ոք.
վասն
զի
չունէր
ինչ
բարի,
եթէ
հանէր
ի
նմանէ
բաց
յանմահութենէն։
7
Եւ
այն
ի
պատիժ
էր
նմա
անմահապես
տանջեալ
։
8
Իսկ
եթե
ո՞վ
էր
նա,
գիրք
ասէր,
թե
հրեշտակ
էր
եւ
երկնային,
եւ
անձնիշխան
կամաւքն
ապստամբեալ
ոչ
պահեաց
զտեղի
իւր
նմանագոյն
ախտիւ
աստուածանալոյն
վիրաւորեալ։
A
31բ-32ա,
H
53ա