ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՀԹ (ԽԸ)
       ԺԵ. 16-ԺԷ. 4
       1 Քանզի չեւ եւս լցեալ եին մեղք ամորհացոցն , այլ ժառանգիչք երկրին չեին բազմացեալ ։ 2 Իսկ ընդ մուտս արեւուն բոցք հատանեին եւ ահայ հնոց ծխեալ եւ ճառագայթք հրոյ անցանեին ընդ մէջ անդամաթուին յաւշուածոյն (ԺԵ 16-17) ։ 3 Ծխեալ հնոցն զնեղութիւն որդւոցն յայտ առնէ ։ 4 Իսկ ճառագայթն եւ հուրն` ինքն Տէրն է, որ ի սէր բարեկամի իւրոյ անձնանայ եւ տեսանի աչաց եւ ուտէ զճաշն տեսական ։ 5 Եւ յայտ անտի է, զի ոչ ձիթով վառի եւ ոչ փայտիւ բորբոքի եւ ոչ աւդով լուցանի, առանց բերանոյ ուտէ, առանց որովայնի ժողովէ եւ հատուած եւ կամ յաւելուած ի տեղւոջն ոչ մնա, զի թե նիւթականս հուր անպիղծ թագաւոր ասի եւ զերկուն մի բնութիւն առնէ եւ մի լինի, արքա՞ն աննիւթականն հուր, եւ իմանալի, որ բազում մասամբք եւ յոլով աւրինակաւք ձեւանայ ի յաւդ, եւ ի ջուր, եւ ի հուր , ի թանձրութիւն հողոյ եւ ինքն չէ յայսմանէ եւ ոչ աւտար է ի սոցանէ ։ 6 Նա ընկալաւ զպատարագն Աբրաամու հրով եւ այս է պատճառ լինելոյ որդւոց նորա յերկրին եգիպտացւոց, եւ ոչ որպէս ոմա նք յանդգնին ` եթե թերահաւատեաց Աբրաամ յասելն` Տէր, Տէր զի՞նչ տացես ինձ զի ահա ես մեռանեմ անորդի եւ Եղիազար` ընդոծին իմ` նա ժառանգէ զիս a ։ 7 Եւ ասեն թե այսր աղագաւ պատժեցան որդիք նորա յԵգիպտոս, զոր մի լիցի մեզ ասել, զի ոչ թե թերահաւատեաց, այլ պատկառանաւք եւ երկեղի փութացուցանէր զպարգեւսն , զոր տալոց էր Աստուած նմա ։
       8 Զի թե թերացեալ էր ինքնին իսկ պատժեալ լինէր, իբրեւ զՄովսէսն իբրեւ զԴաւիթ, իբրեւ զԶաքարիաս եւ ոչ եթե յայլսն անցուցանէր զպատուհասն, վասն որոյ հաշտ գոլով նմա Աստուծոյ ընկալեալ զպատարագ նորոյ դնէ նմա ուխտ եւ դաշն անխախուտ, եւ սահման հատանէ նմայ երկրին, զոր տալոց էր նմա եւ զաւակի նորա` ի գետոյն Եգիպտոսէ մինչեւ ցԵփրատ, զոր Դաւիթն ժառանգեաց եւ Սաղամոն, ի յառնուլն զդուստրն Փարաւոնի, մասունս առնոյր յերկրէն եգիպտացւոց ի պատիւ մեծին Աստուծոյ։
       9 Եւ տասն թուէ զորոց զերկիրն տալոց էր զաւակի նորա, յայտարարեալ թէ սակաւ է Աբրաամ , ոչ կարէ ժառանգել միայն զայնքան բազմութիւն ազգաց մինչեւ բազմանան որդիք նորա։ 10 Յաղագս որոյ եւ յետ տասն ամի բնակելոյ նոցա յերկրին Քանանացւոցa, իմացեալ Սարայի, թե ամուլ է, տա զաղախին իւր Աբրաամու, զոր ասեն, թե կարծէր Սարա զԱբրաամ ամուլ, մինչեւ էառ զնա Փարաւոն։ 11 Այլ, ոչ է զայս ասել, զի նախ քան զելանելն հրամանաւ Աստուծոյ յերկրէն իւրեանց այլ կանայս ունէն Աբրաամ, եւ անդէն թողոյր։ 12 Եւ որդի ասեն գոլ Աբրաամու Ովրեստէս անուն, որ ոչ յաւժարեաց ելանել ընդ հաւր իւրում եւ ոչ գրեցաւ յորդիսն նորա, եւ գիտէր Սարա։ 13 Այլ յերկարէր խոստումն Աստուծոյ տալ նոցա հարազատ զաւակ, որոյ որդիքն լինին իբրեւ զաստեղս երկնից, տալ փութացաւ Սարա զաղախինն Աբրաամու, զի ի նմանէ լինիցին բազմութիւնք աւազոց, զի ոչ կամի լինել նոցա նա մայր , որ եւ ի յղանալն հպարտութիւն որդւոցն ձեւացաւ ի մայրն եւ արհամարհեցաւ տիկինն, ոչ յաչս Աստուծոյ կամ Աբրաամու, այլ յաչս աղախնոյն, որ եւ ըստ պատշաճին չարչարեալ ի նմանէ իմանայ զչափս իւր եւ զծառայութիւն որդւոյ իւրոյ ի հրեշտակէ Աստուծոյ անդրէն դարձուցեալ առ տիկինն։ 14 Զի մոռացկոտ է մարմինն` ելանէ ընդ դէմ հոգւոյ եւ ծանր է աւազ` հակէ ի վայր, ոչ հնազանդի կամաւ այնմ, ուստի ծագելոց եին աստեղք։ 15 Այլ եւ արեգակն եւս արդարութեան Տէրն եւ կենդանատեսակքն, որ եւ աստուածատեսակք, երկոյտասան առաքեալքն, եւ նշանաւոր աստեղքն եւթանասունքն եւ հազարքն հինգ, եւ այլոցն բազմութիւնք հաւատացելոցն։
       16 Եւ զի ասէ հրեշտակն. Դու յղասջիր ։ 17 Մխիթարէ զնա , զի սակաւ յանցանացն բաւական էր կրել պատուհասն։
       18 Որդի, ասէ, ծնցիս եւ լսումն անուն նորա (ԺԶ 11). եւ երկրորդէ տեսական ազգին Իսրաէլի եւ յանդիման եղբարց բնակէ (ԺԶ 12) ։ 19 Յայտնէ թե որդիս ծնանելոց էր Աբրաամ ի Սարայէ եւ ի Կենտուրայ ։ 20 Եւ վայրագ, զի յանապատ բնակեսցին եւ խստաբարուք լինին ։
       21 Ձեռք նորա յամենեսեան եւ յեռք ամենեցուն ի նա, է զի ի բարիս տան եւ առնուն սիրով, եւ զի բազումք գոլով կարէ ընդդէմ կալ պատերազմաւ յոլով ազգաց։
       22 Եւ կարդաց Ագար զանուն տեառն (ԺԶ 13) , որ երեւեցաւ, որպէս թե դատաստանաւ մխիթարեաց զնա։ 23 Եւ զի՞ կոչեաց զհրեշտակն Աստուած, զի որ զբուն թագաւորն ոչ է տեսեալ զհազարապետն թագաւոր կարծէ, եւ ներելի է, զի աղախին եւ տխմար է. յորոյ անուն եւ զջրհորն կոչեաց, որ էր եւ այն նմա պարգեւ տուեալ ի մխիթարութիւն եւ ի կատարումն բարեաց։ 24 Եւ զի դարձաւ առ տիկինն, զի անձնիշխան լինելն չար է եւ մոլորութիւն։
       25 Վասն որոյ ծնանի Աբրաամու որդի` ՁԶ (86). ամաց գոլով Աբրաամու։
       26 Ութ տասն թիւն էգ եւ նուիրեալ եւ վեցն տեսական աշխարհին, զոր ժառանգելոց էր։
       27 Եւ Աբրաամ այլ անուն ոչ կոչեաց նմա, զի ասաց նմա Ագար զբանս հրեշտակին, եւ այլ ոչ եղեւ ընդ նմա Աբրաամ ի պատիւ Սարայի։
       28 Եւ երեւեցաւ նմա Տէր եւ ասէ. Ես եմ Աստուած քո (ԺԷ 1) ։ 29 Որ ամենայն երկրի է յատուկ նմա ասէ գոլ, եւ որք նման նմա լինին։
       30 Լեր, ասէ, հաճոյ առաջի իմ (ԺԷ 1ա)։ 31 Լէր հաճոյ, այլ ասէ զներկայն, զգուշացուցանէ վասն առաջիկային.
       Եւ լեր անարատ (ԺԷ. 1բ), զի մի պատճառանաւք եւ կեղծիւք առնիցէ զառաքինութիւննa եւ անկաւ Աբրաամ ի վերայ երեսաց իւրոց, քանզիb ոչ հաճոյքն եւ արատն ի զգայութեանցն խառնի, ի վերայ անկեալ ծածկէ, այլ եւ պակումն կրէ միանգամայն եւ երկրպագէ շնորհ կալեալ պարգեւին։ 32 Վասն որոյ եւ ասէ. Եւ իմ ահա ուխտ ընդ քեզ եւ եղիցես հայր բազմութեան (ԺԷ 4), զի ոչ միայն թուով հոլովութիւնք որդւոց, այլ լեզուաց եւ տոհմից, զի եւ նախապետք եւ նախահարք լինելոց են այլոց ազգաց որդիք նոցաa։
       A 51բ-52բ, H 84բ-86ա