ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ԿԹ (Խ)
       Զ. 22-Է 20
       1 Եւ արար Նոյ զամենա յն, զոր միանգամ պատուիրեաց նմա Տէր (Զ 22)։
       2 Գովութիւն է արդարոյն, զի ոչ մասն ինչ, այլ զամենայն արար, եւ ոչ այլատարազ, այլ նոյնպէս շինեացa զտապան ։ 3 Եւ զհարիւր ամ յերկարեալ գործոյն եւ համբաւուն եւ ձայնին կացնաւորացն ուռնաւորաց, դրածակից, երկաթագամս, պղնձագամս, մսմարազարկս , թակակոփս, հնչումն գործելով լնոյր զտիեզերս. եւ ի գիշերի նշոյլս արձակէր լուսով լուսնի, եւ ի տուընջեան յարեգականէ փայլատակունք հատանեին` ի պղնձոյն եւ յերկաթոյն ։ 4 Եւ հարցումն եւ տարակոյս եւ պատասխանիք եւ տրտմութիւնք եւ արհաւիրք` յարս եւ ի կանայս եւ ի տղայս, եւ զաւրութիւն արարչական խնամոցն հարկանէր զսիրտս նոցա. այլ խստասրտութիւն նոցա եւ սովորական հեշտախտութիւնն յաղթէր եւ այպն կատականաց արարեալ ի ծաղր յաճախեին ի հարսանիս, ուտեին, ասէ, ըմպեին , արանց լինեին եւ կանայս առնեին, մինչեւ յաւրն յորում եմուտ Նոյ ի տապանն, եւ ոչ գիտացին արբեալքն պղծութեամբa։
       5 Եւ ասէ տէր Աստուած ցՆոյ. Մուտ դու եւ ամենայն տուն քո ի տապանն ։ 6 Եւ յամենայն յանասնոց սրբոց Է (7) Է (7). եւ յանսրբոցն Բ (2) Բ ` (2) արու եւ էգ մուծ , զի զքեզ տեսի արդար առաջի իմ յազգիդ յայդմիկ (Է 1)։
       7 Ամենայն արարածք Աստուծոյ սուրբ են, այլ զոր մարդիկք ընտրեալ էին անսուրբ կամ զազիր կամ զէնակար կամ կարի մեծ եւ կամ փանաքի` զայն, ասաց, թէ դու ընդտեա' սուրբ եւ անսուրբ, զոր յետոյ աւրինաւքն հաստատեաց ։ 8 Արդ բաւական համարեցաւ զհարիւր ամն երկայնամտեալ այնոցիկ` որ ըստ անզեղջ սրտից իւրեանց զգանձս բարկութեանն Աստուծոյ կոչեցին առ ինքեանս. վասն որոյ հրամայէ Նոյի մտանել եւ մուծանել ի սրբոցն կենդանեաց Է (7) Է (7), զի պատարագս արասցէ զեւթներորդն , եւ զվեցն , զի աճեսցին, զոր ի կերակուր մարդկան, զոր հրամայելոցն էր, այլ եւ անսուրբքն ի նոցանէ ուտեն ։ 9 իսկ անսուրբքն Բ (2) Բ (2). զի մի ծանրասցին մարդկան եւ անասնոց սրբոց յերկիւղ եւ ի սպանումն։
       10 Եւ զի արդար դատաւոր է , զքեզ տեսի , ասէ , արդար (Է 1) . դու միայն վասն այնորիկ ապրիս, եւ ազգդ այդ մեռցի ։ 11 Եւ ազգի, որ գալոցն է պատմեսցի այդ եթէ կեցուցիչ է արդարութիւնն եւ մահաբեր անիրաւութիւնն ։ 12 Այն որ նախ քան զծնունդն գիտէր զԵրեմիա եւ յառաջ քան զլինելն աշխարհի ընտրեաց զարդարսն , նա` Նոյի վկայեաց արդար գոլ եւ արժանաւոր կենաց ։ 13 Յաւելու եւս դարձեալ ամենառատ ողորմութեանն ծանաւթութիւն այսպիսի ինչ եւ ասէ.
       14 Զի այլ եւս աւուրս Է (7). եւ ածից ջուր ջրհեղեղի ի վերայ երկրի զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր , եւ ջնջեցից զամենայն հասակ , զոր արարի ի վերայ երկրի (Է 4) ։ 15 Զայն քան բազմութիւն մեղաց եւ զայն չափ ամաց չարիքն թողուլ աւետիս տայ , եթե զեւթն. աւր միայն զղջացեալ ապաշխարեսցեն, զի ընդէ՞ր յետ եւթն աւուր ածէ զջրհեղեղն ի վերայ երկրի , եթե ոչ սովին կամաւք լի ամենայն բարութեամբք ։
       16 Եւ արար Նոյ զամենայն զոր պատուիրեաց նմա (Է 5) ։ 17 Արդ , կրկնակի վկայէ նմա առնել զամենայն պատուիրեալսն, զի թե չպատուիրեալն բանիւ պահեաց` զհաճոյսն Աստուծոյ ի բնութենէ ուսեալ, որչափ եւս առաւել զպատուիրեալն լիով կատարէ։
       18 Նոյ էր ամաց վեցհարիւրոց , եւ ջուր ջրհեղեղին եղեւ ի վերայ երկրի (Է 6) ։ 18 Նախ քան զծնանելն որդիս եւ զառնուլն հրաման կազմել զտապանն ասաց հինգ հարիւր ամաց, եւ ի ժամ մտանելոյ ի տապանն վեց հարիւր, զի ասաց առ ի ցուցանել հաւաստի զմիջոց ներելոյն Աստուծոյ եւ զշինուածոյ տապանին հարիւր ամ լինելa։
       20 Եւ եմուտ Նոյ եւ որդիք իւր եւ կին իւր եւ կանայք որդւոց նորա ընդ նմա ի տապանն, վասն ջուրցն հեղեղի եւ զասացեալս կենդանիսն եմոյծ ընդ ինքեան (Է 7-9)։
       21 Հոտ կենաց բուրեաց ի տապանէն ։ 22 Եւ այնքան անոյշ հոտ բուրեաց ի տապանէ անդի, մինչեւ մոռանալ արաւտականացն զարաւտս իւրեանց եւ որսականացն զորս իւրեանց ։ 23 Եւ վաղվաղակի դիմեցին ընդ դէմ անոյշահոտութեանն , եւ մինչեւ ի տեղին հասին ոչ կարացին ուրեք զտեղի եւ զդադար առնուլ. տկարքն աներկիւղ ի հզաւրագունիցն եւ յափշտակողքն ոչ յիշեին զսովորականն ։ 24 Երկնաւոր աղի ձայն լսելի լինէր եւ հրաման երկնաւոր թագաւորին. եւ դիմեցին ի ներքս ։ 25 Բայց թուով առնոյր Նոյ ի տապանն եւ զայլսն արգելոյր, սակայն ոչ մեկնեին ի տեղւոջէ ն մինչեւ ի լրումն եւթն աւուրն, եւ ի սկսանելն անձրեւին, յորում բառաչելով եւ մռնչելով եւ ոռնալով գնային յոյ եւ գնային։
       26 Եւ եղեւ յետ Է (7) աւուրն եւ եղեւ ջուր ջրհեղեղին ի վերա երկրի (Է 10). Չափ ոչ է մարդասիրութեանն Աստուծոյ, քանզի եւ զկնի մտանելոյն ի տապանն այլ եւս աւուրս եւթն, ներէ զպատուհասն տալով տեղի ապաշաւանացa։
       27 Յամի վեցհարիւրերորդի կենաց Նոյի, յերկրորդում ամսեանն ի քսան եւ եւթն ամսոյն պատառեցաւ աղբերք անդնդոց եւ սահանք երկնից բացան ։ 28 Եւ եղեւ անձրեւ ի վերայ երկրի զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր (Է 11-12)։
       29 Եբրայեցոյն առաջին Նիսան եւ թէ ըստ մեզ Արեգ, երկրորդն` Իար եւ ըստ մեզ Ահեկանի։
       30 Եւ պատառեցան աղբեւրք անդնդոց եւ սահանք երկնից բացան ։ 31 Որով բանիւ փարատեցան ի վեր եւ ի վայր, նովին բանիւ եւ բացան եւ կամ պատառեցան յիրաւի, զի պատառեալն անչափ եւ անարգեալս ելանէ ։ 32 Սահանք, որ է սահմանն, որ եդաւ նմա կալ ի վերոյ հաստատութեանն եւ ներքին ջրոյս` ցայդ վայր եկեսցես ։ 33 Եւ այլ մի անց բարձան զայնքան աւուրս Խ (40) տիւ եւ զԽ (40) գիշեր ։ 34 Եւ զի զքառասնաւրեայ է գոյացութիւնս արուի յարգանդի, նոյնքան թուով ապականեալ եւ զգիշերն ի վերայ եդեալ լինի ութսուն` զշնչաբերութիւն իգի, զթիւն փրկական ի մահ դարձուցեալ, եւ զփրկականն ի կորուստ եւ յապականութիւն ։ 35 Եւ փակեաց Տէր Աստուած արտաքուստ զտապանն (Է 16), որ զի թե եւ կամեսցի Նոյ մարդասիրել առ ոք, յետ այնորիկ ի ներքս ոչ կարասցէ առնուլ, զի բարձաւ ողորմութիւն յանդարձիցն։
       36 Եւ բազմացա ւ ջուրն եւ վերացոյց զտապանն եւ վերացաւ յերկրէ (Է 17)։
       37 Եւ զի կարող էր Աստուած առ յանկեան ուրէք պահել զնոյ եւ որպես զԵնովք խուսեցուցանել ի մահուանէ, այլ տկարութիւն վարկանիւր ամենակալ զաւրութիւնն Աստուծոյ։
       38 Այլ այսպէս հաճեցաւ զծանրութիւն մարմնոյն վերաբերել որպէս թե զաշխարհ ի վեր առնուլ չնչին փայտիւ, յոյս երեւեալ թե յորժամ մարմին հոգիացեալ , երկնաճեմ լիցի։
       39 Եւ իբր թէ աւդով զաղտաղտուկ ջուրս ծովուն ի վեր առեալ եւ ցանէ դարձեալ յերկիր, ոչ զբնութիւն վրոյն փոփոխելով, այլ զծովային ժանգն սրբեսցէ ։ 40 Սոյնպէս ոչ զգեղ շինուածոյն առաջնոյ եղծանէ, այլ զհնութիւնն նորոգէ վերին աւդովն, որք եւ անապականագոյն եւս ենa։
       41 Եւ որս յիսկզբանն մինչդեռ անյարմար էր ամենայն Հոգի Տեա ռն շրջէր ի վերայ ջրոյն առ ի յարմարումն գեղեցկազարդութեան, նոյն Հոգի Տեառն ի վերայ նոյն ջրոյն որորէր, գգուէր զորորանն առ ի միւս անգամ եւ ի կենդանութիւն մարդկան եւ անասնոց եւ աշխարհի` դառնալ անդրէն ի նոյն կենդանասիրութիւն։
       42 Հնգետասան կանգուն բարձրացաւ ջուրն քան զամենայն լերինս բարձրագոյնս (Է 20) ։ 43 Յամաւթ որք ասեն կողմնաւոր եկեալ զջրհեղեղն ։ 44 Զի թե քան զյոյժ բարձրագոյնսն հնգետասան կանգուն բարձրացաւ ջուրն , քան զնստագոյնսն որքա՞ն ։ 45 Բայց միայն զդրախտն, ասեն, վերագոյն մնացեալ, զի նայ ոչ ունէր ապականել զոք ի վերայ իւրa ։ 46 Այլ հնգետասանն նշանակ հնգից զգայութեանց, որ է երիցս հինգ եւ հնգիցս երեք` երիս տեսակս ունելով իւրաքանչիւր ոք ։ 47 Եւ ջնջեաց Տէր Աստուած զամենայն շարժուն եւ զամենայն մարդ, եւ որ ինչ էր ի վերայ ցամաքի , մեռաւa։