ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՂԴ (ԿԲ I)
       Լ. 1-24
       1 Նախանձեցաւ Ռաքէլ եւ ասէ զՅակոբ` տո՛ւր ինձ որդի եթե ոչ մեռանիմ (Լ 1) ։ 2 Արդ ոսկի ի հուրս փորձի եւ մարդ` ի բովս խոնարհութեան։ 3 Սարայ եւ Ռեբեկայ սակաւ ինչ երկմտեցին, Ռաքէլ մինչեւ ի մահ տագնապեցաւ։ 4 Զի լուեալ էր թե Սարայ եւ Ռեբեկայ աղաւթիւք արանցն ծնան եւ կամa ետես եթե խաշինքն ըստ կամա'ցնորա ծնանին, այնու` կարծեաց թե իշխէ ծնընդոց։ 5 Բարկացաւ Յակոբ եւ ասէ. Միթե փոխանակ Աստուծո՞յ եմ ես , որ արգել զպտուղ որովայնի քո (Լ 2) ։ 6 Որ երկնչի լսնանան երեսքն եւ որ ամաչէ` դեղնի եւ շառագունի ։ 7 Եւ որ նախանձի կապուտակի, որ յոլով մասն ունի սեւոյ` շամանդաղ առնէ աչացն մտացն եւ չտայ տեսանել զարժանն իբր եւ Ռաքելայ, եւ ասէ. Առ զաղախինն իմ` զԲալլայ (Լ 3). եւ եղեւ գործն եւ իրն Բալլայ a` կղկղումն, որով կղկղեաց զայրն եւ զերկնաձեւն երկրաձեւ արարb։
       8 Ծնաւ որդի եւ կոչեաց զանուն նորա Դան (Լ 6), ուր եւ հին վիշապն դարանելոց էր եւ կոչի նա Դատաստան։
       9 Եւ զերկրորդն կոչեաց Նեփթաղիմ (Լ 7) , որ թէպէտ ծառ ծաղկեալ կոչի, վաղվաղակի ցրուի եւ ցնդի։ 10 Եւ ետես Լիայ զի եկաց ի ծնընդոց` ետ զԵլփա նաժիշտն իւր Յակոբայ, եւ ծնաւ որդի։
       11 Եւ կարդաց զնա ըստ կարծեաց հմայից` Գադ, որ է բախտ, եւ զմիւսն` Ասեր (Լ 11, 13), որ է երանութիւն ` նշանակ ժամանակաւոր փառաց, զի նախանձու են որդիք։
       12 Այսր եւ անդր տարուբերեսցին զարութիւնն եւ զառաքինութիւն ընդ չորս կանայս լինել, այլ նա ապաւինի ի շնորհսն Աստուծոյ, որ ի լաւն փոխէ զվատթարն, զի ուր աւրենքն ոչ են եւ ոչ յանցանք ինչ , ասէ առաքեալ։ 13 Քանզի արգելումնն ի ծննդոց ազատացն արար հարկ տալ զաղախնայսն, որ էր նշանակ գերութեան ժամանակին անպտղութեան, եւ տալ զաղախնայսն սակաւ ինչ նուիրանացն , զոր առաքեին յԵրուսաղէմ։ 14 Քանզի Լիայ` կոչեցեալն աշխատեալ ` աշխատ արար զԱստուած չլսելով նմա, ըստ այնմ թէ ` զիա՞րդ ասէ հասուցանէք աշխատութիւն Տեառն զի գիճացեալ աչաւք, ոչ իմանայր զոր ընթեռնոյրն a , վասն որոյ աշխատեցաւ ի գերութեան, յուռիսն կախելով զգիրսն չհայելով ի նոսա ։
       15 Չոգաւ Ռոբէն ի հունձս, ի դաշտն եւ եբեր մանրագոր (Լ 14), որ ոչ է ուտելի, այլ հոտոտելի, եւ բժիշկք քուն ածեն այնու հիւանդաց, զոր եւ ասեն երեք էր ի չափ եւ ի ձեւ խնձորոյ մեծի։ 16 Զերկուսն Աստուծոյ նուիրեաց եւ միովն զոր քեռն ետ, ի վարձու կալաւ զայրն, եւ ոչ զրկեաց զԼիա ի յուսոյն։ 17 Ետ նմա որդի եւ կոչեաց զնայ Իսաքար, որ է վարձ (Լ 18)։
       18 Եւ վեցերորդին կոչեաց Զաբուղոն, որ է պարգեւ։ 19 Յանկ ելին որդիք մարմնոյն, եւ են թուով. տասն. բովանդակ գոյացութիւն ախտաւոր ծննդոց եւ նշանակ հրեական ժողովոյն, որ էառ զտասնապատուիրանսն աւրինացն ։
       20 Ուր ուրեմն Աստուած որ ոչ զոք մոռանայ. յիշեաց զՌաքել, եւ ետ նմա որդի, եւ կոչեաց Յովսեփ ` յաւելումն թարգմանեալ, մարգարեացեալ, թէ Յաւելցէ ինձ Աստուած միւս եւս այլ (Լ 24) ։ 21 Իսկ ընդէ՞ր ոչ Յակոբ այլ մայրքն դնէն զանուանս ։ 22 Քանզի փաղաքշական է ազգ իգաց, եւ նախանձու իրք էին ի մէջ նոցա եւ ախտ, որ ոչ գոյր ի Յակոբ, թոյլ տայ խորհրդոց նոցա կոչել` յԱստուած վստահանալով իրագործել ի բարինa։
       A 67բ, H 108բ