Յիշատակարան, մասն II (1767-1776) - ՄԾԴ. Աւարտ գործոյն Կարսայ նուիրակին, եւ խնդրելն սրբ. վեհին գալ ի ս. Աթոռս:

Յիշատակարան. Մասն II (1767-1776)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Կարսայ նուիրակ Գրիգոր վարդապետն աւարտեալ էր զգործն իւր, եւ զարդիւնսն նուիրակութեան ըստ գրեցելոյ սրբ. վեհին յանձնեալ էր պ. Գէորգին: Ուստի` եւ սրբ. վեհն շնորհակալութիւն եւ միամտութիւն գրեաց նմա: Այլ եւ` Մկրտիչ եւ Գալուստ վարդապետացն գրեալ էր հարցանել սրբ. վեհին, զի թէ յԱխլցխա գնալն իւր կամիցի` ծանուսցեն իւրեան, որ ելեալ երթիցէ: Եւ թէ ոչ, ի տեղի իւր զԱրտահանցի Գրիգոր վարդապետն յղեսցէ անդ: Բայց սրբ. վեհն զնորին յԱխլցխա գնալն ոչ ետես պատշաճ. այլ զԱրտահանցի Գրիգոր վարդապետի գնալն կամեցաւ: Վասնորոյ` եւ պատուէր գրեաց նմա, Արտահանցի Գրիգոր վարդապետին Մեռօն եւ գիր տալ, եւ յղել անդ: Եւ ասել նմա` զի յԱխլցխա քաղաքն ամենեւին մի երթիցէ, այլ գնասցէ ի Գեօլայու եւ յԱրտահանու կողմունսն, եւ յԱխրքեալաք, եւ այլ եւս ուր որ ձեռնտու լիցի գնալն, եւ տացէ զսրբալոյս Մեռօն մերազնեայ ժողովրդոցն, եւ առցէ ի նոցանէ զնուիրակութիւնն: իսկ ի չարափառացն հեռի կացցէ: Եւ յԱխլցխա քաղաքն եղեալ մերազնեայ ժողովրդոցն ծանուսցէ` զի նոցին քահանայքն եկեսցեն առ ինքն, եւ Մեռօն առեալ տարցէ, եւ նուիրակական արդիւնքն նոցին եւս ի ձեռն նոյն քահանային առցէ: Նոյնպէս` եւ ուր որ մերազնեայ ժողովուրդք լինիցին` առ որս ինքն գնալ ոչ կարիցէ, թող ծանուսցէ նոցա, որ նոցին քահանայն առ ինքն եկեսցէ, եւ սրբալոյս Մեռոն առեալ տարցէ, եւ զնուիրակական արդիւնսն եւս ժողովել առ ինքն բերցէ: Եւ յորժամ աւարտեսցէ նա զգործն, առեալ զնուիրակութիւնն եկեսցէ` ի ս. Աթոռս: Այսու մտօք զթուղթ մի եւս առ Արտահանցի Գրիգոր վարդապետն գրեաց, եւ յղեաց ի ձեռն նորա` տալ սմա, եւ սրբալոյս Մեռոնաւ եւ թղթով յղեալ ի կողմունսն Ախլցխայու , եւ ինքն եւս յետ այսպէս առնելոյն իւրոյ` ընդ Դահբաշի Սողոմօնին ելանել եւ գալ ի ս. Աթոռս: Եւ պ. Գէորգն ըստ մեր գրեցելոյն ամանաթ դրամ էր տալոց սմա: (4) Եւ պատուիրեաց սմա` առնուլ զայն ի պ. Գէորգէն, եւ ընդ իւր բերեալ առ մեզ հասուցանել ամբողջապէս :
       Թուղթ եւս առ պ. Գէորգն: Զի ըստ մեր գրեցելոյն` ի մհ. Փիլիպպոսէն առ ինքն հասեալ դրամոյն փոքր մասն ընդ Դահբաշի Սողոմօնին յղեալ էր առ մեզ: Որոյ աղագաւ եւ սրբ. վեհն շնորհակալութիւն եւ միամտութիւն գրեաց նմա: Գրեաց եւս` զի զմնացեալն այն դրամոյն ընդ նուիրակին յղեսցէ առ մեզ: Նա եւ` ընդ պ. Կարապետին խորհեսցի, եւ մէկ քանի հազար ղռուշ եւս յինքեանց աւելի տացեն նուիրակին բերել ընդ իւր առ մեզ: Եւ յետոյ ըստ որքանութեան յղեալ դրամոյն ձեր փօլիցայագիր եմք գրելոց ասէ ձեզ, զի ի մհ. Փիլիպպոսէն առնուցուք: Այլ եւ պատուիրեաց` զի ի հարկաւոր պէտս ս. Աթոռոյս զոր ինչ Գալուստ վարդապետն գրեալ է ինքեան, փութով հոգացեալ, ընդ զինակրացն մերոց յղեսցէ: Փուսուլայ մի եւս գրեաց առ սա: Զի լուաք թէ` Քեարիմ խանն յայսմ միջոցի բազում զօրս յղեալ է ի վերայ Բաղդատու. եւ տեղւոյ փաշայն կարի նեղեցեալ ի նորին զօրացն, մարդ էր յղեալ առ նա, եւ հաշտութիւն խնդրէր: Եւ նա եւս հաշտութիւն առնել կամելով ընդ նմա, գրեալ էր զօրացն իւրոց` զի յետս դարձցին ի պաշարելոյ զքաղաքն: Այլ եւ` Ֆաթալի խանն ի լափլիզացն յոյժ նեղեցեալ, յԱրքայէն Ռուսաց օգնութիւն էր խնդրեալ ինքեան: Զորս գրեաց սմա, զի ի դիպօղ ժամու ծանուսցէ Իբրահիմ Աֆանտուն :
       Թուղթ եւս մեղադրութեան առ Ղօշավանից առաջնորդ Սուքիաս վարդապետն գրեաց : Զի ի դեկտ. Գ մինչեւ վերադարձաւ աստէն, ի մէջ քաղաքացւոցն պարծելով ասացեալ էր թէ` այսքան կաշառ ետու, եւ զխօսս իմ յառաջ տարայ: Եւ սրբ. վեհն գրեաց նմա թէ` վասն քոյ ախտիդ այլոց կաշառ տաս ասէ, եւ ի վերայ մեր բարդես: Եթէ ճիշտ մարդ էիր, ընդէ՞ր ասէ ոչ ասէիր մեզ զճիշտն, քան թէ ինձ մօտ կեղծաւորէիր, եւ այլոց կաշառ տայիր: Վասն այն գրեմ ասէ, զի գիտասցես թէ գիտեմ, բայց զանց առնեմ: Մեր մէկ քանի տաւարն քոյացուցեր ասէ, եւ տասնէն մէկին բերեալ մեզ ետուր եւ գնացեր: Դիցուք թէ մեք ոչ խօսիմք. դու զի՞նչ մտածես ասէ: Այդ վիճակդ իմ է, զի՞նչ տաս ինձ ի տարին: Եւ զկնի մեղադրելոյն` պատուիրեաց նմա, զի ընդ մեր տղայոցն քանի մի լծկան եւ մսացու տաւար, եւ քանի մի տիկ իւղ եւ պանիր յղեսցէ ի պէտս ս. Աթոռոյս: Սողոմոնն եւ զինակիրքն ելին ի միասին ի յունիսի ԻԸ: