ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ԼԴ (ԺԴ I)
       Բ. 19գ-24
       1 Եւ ամենայն, լսէ, շնչոյ կենդանւոյ (Բ 19գ)։
       2 Յայտ է թե անշնչիցն եւս կոչեաց անուանս, այլ զնոցայն լռեաց զի դիւրին էր վասն հաստատ կալոյն եւ անշարժ. եւ չէր կարի գովութիւն կոչողին . իսկ կենդանեացն յոյժ դժուարին վասն ախտից եւ բարոյից զանազանութեան եւ տեղափոխութեան, զորոց զկոչմանն գովութիւն ի կիր առեալ ասէ ` Ամենայն շնչոյ կենդանոյ զինչ անուանեաց , այն անուն է նորա։
       3 Եւ կոչեաց Ադամ անուանս ամենայն անասնոց եւ ամենայն գազանաց եւ ամենայն թռչնոց (Բ 20) ։ 4 Նախնոյն եւ առաջնոյ հաւրն մարթ էր կոչել զանուանս, քանզի անանուն թողուլն անպատեհ էր եւ յայլոց` կրսերաց կոչել անուանս` նախատինք էր նախահաւրն եւ նմա կոչելն անունս փառք է որդոց։
       5 Կոչեաց, ասէ, Ադամ անուանս յիրէն` ի գործոյն ի ձայնէն, քանզի յերից աստի դնին անուան ք։ 6 Կացեալ ի հանդիսի եւ անցանէին առաջի նորա ամենայն կենդանիք, եւ այնպէս ի դէպ կոչէր, զի բախէր կոչումն ի վերայ եւ յետս, ի կոչաւղն դառնայր։
       7 Բայց Ադամայ ոչ գտաւ աւգնական նման նմա (Բ 20) ։ 8 Աւգնական էին նմա ասէ եւ այլ կենդանիքն, այլ իւր նման ոք չէր. յայտ արարեալ թէ մարդ է մարդոյ աւգնական։
       9 Ասի թե յայնմ աւուր Ադամ զԱստուած արարիչ կոչեաց, տեսեալ զայլսն եւ վասն ինքեան ծանեաւ արարած գոլ ։ 10 Ոչ գտաւ. եւ յումէ՞ խնդրեցաւ, յայտ է յամենայն կենդանիս զոյգ տեսեալ Ադամայ` արու եւ էգ եւ զինքն միայն, զի ոչ գոյր ընկեր նմա։
       11 Եւ արկ Աստուած թըմբրութիւն ի վերայ Ադամայ եւ ննջեաց եւ առ մի ի կողից նորա եւ ելից ընդ այնր մարմին եւ շինեաց տէր Աստուած զկողն, զոր առ յԱդամայ` ի կին ։ 12 Եւ ած զնա առ Ադամ, եւ ասէ Ադամ։ 13 Այս այժմ ոսկր յոսկերաց իմոց եւ մարմին ի մարմնոյ իմոյ. սա կոչեսցի կին, զի յառնէ իւրմէ առաւ ։ 14 Վասն այնորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր իւր եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ եւ եղիցին երկոքին ի մարմին մի (Բ 21-24)։
       15 Թմբրութիւն, զոր արկ Աստուած ի վերայ Ադամայ, ո'չ քուն է բնական եւ ո'չ ապշութիւն անախորժելի, այլ հոգեխառնութիւն եւ զմայլումն հիացման մարգարէաբար, իբր Աբրաամու գուշակումն ապառնեաց ։ 16 Ոչ ցաւեաց հողոյն, նոյնպէս եւ ոչ Ադամայ, սակայն զգաց մարգարեաւրէն ։ 17 Եւ ընդէ՞ր ոչ ի հողոյ, իբր եւ զԱդամ. զի մի համապատիւ իցէ, որպէս եւ ոչ հանգէտամանակ եւ ոչ համահասակ, այլ կրսեր եւ երկրորդ, զի հնազանդ լիցի Ադամայ եւ լուռ ։ 18 Զի որպէս խաւսելն գլխոյն է եւ լռութիւնն կողին ։ 19 Այլ եւ կող էառ, զի մի ' տկար ոք իցէ, որպէս զզաւրեղն կողեղ եւ կողաւոր եւ հաստակող կոչեմք զըմբիշս ։ 20 Այլ եւ շարժումն ցանկութեան ասեն կողիցն է, որպէս ամանէ երիկամանցն , որ ոչ շարժէ զնա, այլ ի կողիցն զաւրանայ։
       A 27ա, H 44ա