ԽԳ
(ԻԲ)
Գ.
7բ
1
Եւ
որպէս
վասն
Ագարայ
գրեալ
է,
թէ`
եբաց
Աստուած
զաչս
նորա
եւ
ետես
աղբիւր
ջրոյ,
նոյնպէս
եւ
աստ։
2
Զի
ծառովն
գիտացին
զի
բարի
էր
չուտելն
եւ
չար
եղեւ
ուտելն,
եւ
բացան
աչք
իմացման,
եւ
գիտացին
զառակ
անս
իւրեանց,
այնպէս
կոչեցաւ։
3
Զաւրութիւն
գոյր
ի
ծառն,
որպէս
առանց
զփորձ
առնլոյ
անձամբ
յուտելն
իմանայր
զբարի
եւ
զչար,
եւ
որպէս
ի
բազում
տունկս
գոյ
այլ
իրաց.
եւ
a
որպէս
մանանայն
անապական
էր
եւ
պահեցաւ
յոսկի
սափոր.
եւ
յորժամ
անհնազանդութեամբն
Աստուծոյ
ի
վաղիւն
պահեցին`
նեխեցաւ,
ո'չ
ի
բնութենէ,
այլ
վասն
Տեառն
հրամանին,
որ
ասաց`
չ՚պահել .
նմանապէս
եւ
ծառն,
ոչ
ի
բնութենէ ,
այլ
ի
հրամանէ
Տեառն,
զոր
ոչ
պահեցին,
եղեւ
նոցա
պատճառ
մահու։
4
Այլ
ասեն
թե,
որպէս
ծ
առն
այն
երկակողմանի
էր`
թէ
չուտէին
բարի
եւ
թե
կերան
չար,
նոյնպէս
եւ
մարդն
ստեղծաւ
ի
մէջ
մահու
եւ
կենաց,
պահելով
զպատուիրանն`
անմահ
եւ
չպահելովն`
մահկանացու։
5
Զի
թե
անմահ
էր,
ասեն ,
ստեղծեալ,
կերակրոյ
կարեաւք
չէր
լեալ
եւ
ոչ
յետ
յանցմանն
ի
մահ
դատապարտեալ,
որպէս
եւ
ոչ
զսատանայ,
որ
դատաստանի
ակն
ունի
եւ
ոչ
մահու։
6
Եւ
դարձեալ,
թե
մահկանացու,
ոչ
ի
մահ
դատապարտէր,
զի
զմահկանացու
ի
մահ
ոչ
ոք
դատապարտէ։
7
Եւ
կամ
թե
մահկանացու
եստեղծ
Աստուած
եւ
ի
ձեռն
պատուիրանապահութեանն
խոստացաւ
անմահ
առնել`
պսակել
զնա
այնու։
A
29բ,
H
49բ
