ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՁԸ (ԾԷ)
       ԻԵ. 25
       1  Իսկ ի ժամ ծննդեանն անդրանիկն ել շառաջագոյն ի գոյն արեան, իսկ կրսերն լերկ, յստակ եւ աննենգ։
       2  Եւ մայրն դնէ անուանս մարգարէու թեամբ իրիցուն Իսաւ ` արիւնուտ, եւ կոչե ցաւ Եդովմ հողեղէն սրտմտութիւն, անպիտան ի քաջարութիւնa, իսկ հողն սակաւ ինչ ու նի մասն յերկնէ վայրաբեր գոլով, ծնանի զանաս նոցն զպէտսն առաւել քան զբանաւո րաց։ 3  Իսկ կրսերոյն ` Յակովբ, որ է խաբող, մեծ մասն յաղթողաց հնարիւք հանճարոյ եւ կարթելով զախտս` կո չի դարձեալ կարթող եւ թաթող զմարմնա կանս եւ զառաւրեայսa։
       4  Աճեցին, ասէ, ման կունքն։ 5  Եւ Ե սաւ եղեւ այր վայրագ որսորդ (ԻԵ 27) գազանա միտ եւ անասնաբարոյ, մարդատեաց, որովայնամոլ, անձնասէր եւ ոչ աստուածա սէր։ 6  Եւ ուր գտանին այս մասունք նա է մայրաքաղաք ամենայն չարեաց։
       7  Յա կոբ ընդասուն եւ տնասուն եւ միամիտ, առանց պաճուճանաց, ուսանէր ի մաւրէն զաւրենս աստուածապաշտութեան եւ մարդասիրու թեան եւ այս եւ եր կու ժողովուրդքն , որ ել եւ ել առ նեն. ոմն ընդ երկինս վերանայր, որ մեծ է քան զերկիր եւ առ Աստուած եզե րի, եւ ոմն ընդ եր կիր գնայ, որ ի ծով եւ յանդունդս իջեալ ընկըղ մի։ 8  Այլ Իսահակ, զի խնդութիւն է անտրտում, ոչ զոք կա մի աղարտել ի ծննդոցն, այլ յանձանձէր զվատթարագոյնն, զի կարասցէ ա ծել զնա յառաքինութիւն եղբաւրն, վասն որոյ ի պատճառս որսոյն ասի զնա սիրել, որ եւ զինքն ջանայր որսալ եւ այնու կերակրիլ ի հա ճոյ արի կամս ածե լով զնա։ 9  Իսկ Յակոբայ ոչ պիտի զգուշութիւն, զի կատա րեալ էր։ 10  Իսկ մայրն տեսանելով զերկնա ւոր զնշոյլս լուսոյն ի նմա` սիրէր զնա եւ անպաճոյճ կերակրով կերակ րէր զնա եւ սնուցանէր չկամելով. նմա ուտել միս, որ պէս եւ յայտ առնէ ոսպնասպասն, զոր եփեալ էր նմա։
       11  Եւ եկեալ Ե սաւ ի լեառնէն նքթեալ խնդրեաց անտի , ոչ ածեալ որս յայնմ ա ւուր զընտանի զիւր կերա կուրն։ 12  Եւ քան զի ետես Յակոբ զանդրանկութիւնն` անար գեալ առ Եսաւ գնեաց զնա իմաստութեամբ, զոր եւ ի վաճա ռելն կրկին արհամարհեաց առ ի՞մ ի ցէ, ասէ , անդրանկութիւնս` լաւa համարեալ զշիկաթանն, սիրե լով զնմանագոյնն ` շէկ գո լով եւ ին քեան։ 13  Զորաւրինակ ունե լով ոք թագաւորական պատ կեր, ընդ ցիխ եւ գայռ քարշիցէ։
       14  Իսկ թե զի՞նչ իցէ զպատիւ անդրանկութեանն` իրիցութիւն ասի անդրանիկն, որպէս Աստուած ե րէց է, քան զաշխարհս , անդրանիկն պատկեր գոլ Աստու ծոյ գոլով հայր է եւ ոչ եղբայր հարազատացն իւրոց, վասն ո րոյ եւ Աստուած յիւր անունն հանէր զանդրանիկսն` անասնոյ եւ մար դոյ։ 15  Եւ խորհուրդն մեծ այն, զի միածինն անդրանիկ ասի` Աստուածն Բանն, զոր ետ մեզ Աս տուած գլուխ, որով ամենեքեան յարեցեալք երիցացաք յառաջ քան զյաւի տեանս ընտրեալք ։ 16  Ըստ Պաւղո սի. զխորհուրդս զայս անարգեաց Եսաւ, որ եւ, զերծեալ իբր ի բան դէ եւ ի կապարանէ խոր հուրդս այս եկն, եւ հանգեաւ ի Յակոբ եւ գարշեցաւ ան դէն դառնալ ։
       17  Եւ առ Եսաւ զոսպն ե փեալ։ 18  Ոսպն եւ ցորեան անեփ սերմանին եւ ա ճեն եւ եփեալքն ապակա նին, զոր ընտրեաց Ի սաւ։ 19  Մի ոք, ա սէ, իբրեւ զԵսաւ որ ընդ միոյ կերակրոյ զանդրանկութիւնն վաճառեաց, ագահ եւ պիղծ աստ գտաւ եւ պոռնիկ յաւ տար կանայսն , զոր էառ ։
       20  Եւ արդ, յոլովք են, յե սաւք աստ առ մեզ , որք աւազա նաւն անդրանկացեալք եւ Քրիստոսի ան դամք եղեալք , անարգեն ագահութեամբ յերկրա ւորս ինչս եւ յաւտար անկողինս պոռընկու թեամբ։ 21  Եւ չարագոյն քան զնա են, որք ոչ լան դառնացեալք իբրեւ զնա, զի գտցեն զնա բազում վաստակաւք, զոր նա ոչ եգիտ, զի ոչ կատարելու թեամբ եւ ջերմն սիրով հայցեաց զնա։
       22  Եւ ե ղեւ սով (ԻԶ 1)։
       23  Փորձանքն Աբրաամու կրկին առ Իսահակ, զի տանելով նորա համբերութեամբ երեւեսցի, թե հարազատ հաւրն էa։
       * սմա ոչ տա թոյլ իջանել յԵգիպտոս ի ցորեանաղար երկիրն, այլ պանդըխտեաց, ասէ, յերկրիս, զի բաժին Աստուծոյ է տուեալ ի հաւրէն եւ վասն երկնից եւ ոչ է պարտ իջանել ի մարմինa։
       A 62աբ, H 99բ-101ա